Steelse blikken in de zomerbar

Alweer een broei hete dag voor de boeg. Met een papieren servetje dept Inke de eerste zweetdruppels van haar voorhoofd, wetende dat haar werkdag nog maar net is begonnen. Hoewel ze anders niets liever heeft dan dit warme weer, valt het haar dit jaar toch zwaarder nu ze moet zwoegen achter de bar van de lokale zomerbar. Ze houdt van haar job hier, dat zeker wel. Alleen lopen de zomerse temperaturen dit jaar wel vaker tegen en over de dertig graden, waardoor het vele heen en weer lopen ondraaglijk wordt. En hoe warmer het weer, hoe drukker het wordt in de zomerbar. Zeker nu het allemaal weer ongestoord kan en mag, na twee jaar te vaak opgesloten te hebben gezeten omwille van corona. Ze gooit het papieren servetje in de vuilnisbak en haast zich naar achteren om de koelingen nog wat verder aan te vullen, daar vindt ze tenminste nog wat verfrissing als de deuren van de koelkasten wagenwijd openstaan. Wanneer ze even later weer achter de toog verschijnt, port Kathy haar speels aan.
‘Je stille bewonderaar is er weer.’ Lacht ze.
‘Wat?’ Inke kijkt haar collega vragend aan. 
‘Je weet wel, die knapperd die constant naar je zit te staren.’ Inkes blik dwaalt over de aanwezige gasten, totdat haar ogen halthouden bij de korte, blonde haren die ze meteen herkent. Hij zit met zijn rug naar haar, en daar is ze best blij om, want zijn helderblauwe ogen kijken haar steeds doordringend aan, waardoor haar gedachten de wildste dingen met haar doen. 
‘Hmm, ik zie het ja.’ Mompelt ze tegen Kathy, die haar lachend toekijkt. 
‘Hij is er nog maar net hoor. En voordat hij ging zitten, heeft hij heel de toog afgespeurd, volgens mij was hij op zoek naar jou.’ 
‘Nou ja, als hij dan toch zo hard op zoek was, waarom trekt ie dan zijn mond eens niet open en vraagt hij net iets meer dan een colaatje.’ 
‘Wie weet vraagt hij vandaag wel eens een colaatje met Bacardi.’ Plaagt Kathy haar, waarop Inke haar handdoek strak trekt en speels tegen Kathy’s been slaat. Door het luide gegiechel achter de toog, draait de blonde jongeman zich om en staart plots recht in Inkes ogen. De blos op haar wangen kleurt meteen rood aan en ze draait zich van hem weg om zijn blik van de hare los te maken. 

Twee dagen later zit de zomerbar tot het dak gevuld met goedgezinde en luidruchtige gasten. De DJ van dienst draait de meest recente hits, afgewisseld met de beste retro hits van de voorbije dertig jaar. Inke geniet mee van de heerlijke sfeer die er hangt terwijl ze de gasten bedient. Samen met Kathy en Alex bedient ze de bar, Sven en Jordy lopen af en aan om alle lege glazen en flesjes op te halen en weer naar de spoeltafel te brengen. Het is een drukte van jewelste en Inke leeft helemaal op. Ze houdt van de stress, van het opzwepende gevoel en het doet al haar gedachten even stopzetten. Bestelling na bestelling neemt ze op, vult ze de glazen en rekent ze af. De uren vliegen voorbij en zodra de grote massa naar huis lijkt te gaan, heeft ze het gevoel dat ze nog maar net begonnen is met werken. Dit zijn de avonden waarvoor ze deze job heeft genomen. Alex doet teken dat hij even de koelingen verder aan gaat vullen, ervan overtuigd dat Kathy en zij het nu wel even alleen aankunnen. Plots valt haar oog op de blonde haren die ze intussen zo goed kent. Met een glazige blik staren zijn helderblauwe ogen haar strak aan. Op datzelfde moment hoort ze een jonger meisje haar aandacht roepen. Ze kijkt meteen om en neemt de bestelling op, waarna ze drie colaatjes en twee biertjes neemt en afrekent. Wanneer ze weer naar de plaats staart waar hij zonet zat, kijkt ze nu naar een leegte. Opnieuw is hij verdwenen zonder een woord te zeggen. Nog een uur gaat voorbij en nog meer gasten verlaten de zaak. De muziek wordt zachter gezet en praten wordt stilaan weer mogelijk, in plaats van tegen mekaar te staan schreeuwen;
‘Hey Inke, jouw beurt om op tijd te stoppen vandaag. Lever jij je portefeuille achter in?’ Vraagt Kathy haar. 
‘Is goed.’ Zegt ze meteen na een snelle blik op haar horloge. Met wat geluk kan ze nog een goede zes uur slapen voor ze hier morgenmiddag weer moet staan. Ze droogt haar handen af, neemt haar portefeuille en verdwijnt via de deur naar de achterbouw, waar de zaakvoerder op haar wacht. Een tiental minuten later staat ze met haar autosleutels in haar handen klaar om door te rijden. Ze geeft Alex snel een knuffel en kust Kathy gedag. Op het moment dat ze zich omdraait, zit hij daar plots weer. 

‘G-ga je w-weg.’ Lispelt de blonde jongeman.
‘Ja.’ Lacht Inke. ‘Het is laat genoeg. Ik moet er morgen weer staan om te openen.’
’S-Spijt-tig.’ Krijgt hij maar net over zijn lippen. ‘I-ik w-wil-de met j-je p-pr-praten.’ Zijn dronken tong maakt het hem moeilijk om de woorden goed uit te spreken.
‘Is dit wel een goed moment daarvoor?’ Vraagt ze hem lief. ‘Het lijkt me dat je net iets te veel gedronken hebt om nog goed te kunnen praten.’ Haar ogen lachen hem vriendelijk toe.
‘D-dat i-i-is…’ Zijn vinger gaat wijzend de lucht in om zijn woorden wat kracht bij te zetten. ‘c-corr-rect.’ 
‘Misschien moet je morgen of zo nog eens langskomen. We kunnen dan praten.’ Probeert ze voorzichtig, waarna zijn gezicht meteen somber stemt. 
‘I-ik euh… j-jij be-bent z-z-zo k-knap.’ De hoopvolle blik in zijn ogen doet haar bijna smelten en vergeten dat hij amper op zijn benen kan staan.
‘Ik moet echt door nu, anders haal ik geen slaap meer.’ Ze knikt hem nog vriendelijk toe en gaat snel naar huis. 

De volgende dag is het zoals verwacht rustig in de bar. Inke houdt zich bezig met het sorteren van het leeggoed achteraan en vult de laatste koelingen nog verder aan. Op haar tablet kijkt ze nog even naar haar favoriete serie wanneer ze wat beweging waarneemt aan de ingang van de zomerbar. Ze legt haar tablet snel in haar handtas voordat ze recht in de stralend blauwe ogen kijkt die vannacht nog dronken en glazig terugkeken. 
‘Hoi.’ Zegt ze rustig, met een brede glimlach.
‘Hey. Euh..’ Hij krabt met zijn hand over zijn achterhoofd en kijkt verlegen naar de bar die tussen hen in staat. ‘Sorry van vannacht.’
‘Geen probleem. Er is toch niets gebeurd.’ 
‘ik euh, ik drink normaal nooit zoveel. Ik weet niet wat me bezielde.’ 
‘Geen probleem. Geloof me, ik heb al veel erger gezien. Zet je neer. Wat drink je?’
‘Koffie graag.’ Zegt hij zachtjes.
‘Eén koffie komt eraan.’ Haar glimlach breder en haar ogen lief. Ze draait zich naar de koffiemachine, neemt een kopje en zet het onder de machine. Zodra het kopje is volgelopen, zet ze het op een schoteltje en geeft het aan de jongeman.
‘Dank je wel.’ Hij neemt de koffielepel en roert wat suiker door de donkere vloeistof heen. 
‘Mijn naam is Jona, trouwens.’ 
‘Aangenaam, Jona. Ik ben Inke.’ Reageert ze meteen, opgelucht dat er eindelijk woorden uit zijn mond komen. 

De komende twee uur praten ze over koetjes en kalfjes. Een aantal klanten komen binnen, bestellen wat en laten hen verder rustig in hun gesprek. Wanneer Alex in de late namiddag toekomt om het van haar over te nemen, kijkt hij aangenaam verrast. 
‘Wel, wel. Is het dan toch eindelijk zover?’ Fluistert hij zodra ze beiden in de voorraadkamer staan, waar de gasten hen niet kunnen zien.
‘Ssht! Alex.’ Maant ze hem aan. ‘Hij is zich vanmiddag komen verontschuldigen omdat hij gisteren zo dronken was.’ 
‘Dat kan je wel zeggen. Zijn vrienden hebben hem naar buiten moeten dragen. We dachten dat hij zou gaan huilen toen je doorging.’
‘Nee.’ Ze kijkt haar collega ongelovig aan.
‘Die gast was gisteren compleet van de wereld, lieverd.’ Beaamt hij. ‘Blijkbaar was het wel de aanzet die hij nodig had om je eindelijk eens aan te spreken;’
‘Blijkbaar wel, ja.’ Lacht ze vrolijk. Snel neemt ze haar spullen en gaat ze weer naar voor. Dit keer komt ze naast Jona zitten en bestelt ze voor zichzelf nog een flesje water. 
‘Mag ik je eens wat vragen?’ Haar blik op zijn helderblauwe poelen gericht;
‘Ja. Vraag maar.’
‘Waarom heb je me nooit eerder aangesproken?’ Hij lacht wat verlegen en kijkt even naar de grond, voordat hij haar weer aankijkt.
‘Geen idee. Ik ben nooit eerder verlegen geweest.’ Bekent hij. ‘Het is zo, ik heb heel lang een relatie gehad. Na vier jaar besloot ze ineens dat het genoeg was geweest en zonder veel woorden zette ze een punt achter onze relatie. Ik stond op het punt haar ten huwelijk te vragen.’ Even ziet ze hoe hij een krop in zijn keel wegslikt.
‘Ik heb tussendoor wel een paar dates gehad. Maar jij. Toen ik jou hier de eerste keer zag, jij deed het me allemaal vergeten.’
‘Wauw.’ Ze kijkt hem aan met grote ogen. ‘Zo knap ben ik nu ook weer niet.’ 
‘Oh, jawel.’ Bevestigt hij meteen. ‘En niet alleen knap. Je bent zo naturel. En lief. Ik denk dat ik gewoon niet meer wist wat ik kon zeggen. En ik was bang dat je al iemand zou hebben.’ Bekent hij met een klein stemmetje.

Langzaam sluipt de zomer voorbij. De ene warme dag volgt de andere op. Jona en Inke hebben afgesproken om de hitte die ze op deze woensdag voorspellen te bestrijden aan de rand van het openluchtzwembad. Hun handdoeken liggen schrijlings naast mekaar, hun voeten in mekaar verstrengeld. Tussendoor nemen ze een duik in het verfrissende water, tussen de vele spelende kinderen en luidruchtige jongeren. De namiddag loopt te snel op zijn einde en Inke voelt een spijt opkomen omdat ze bijna afscheid moet nemen van Jona. 
‘Ik heb nog geen zin om door te gaan.’ Probeert ze Jona voorzichtig duidelijk te maken.
‘Ik ook niet. Ik heb genoten van jouw gezelschap vandaag.’ Jona zet een stap dichter naar haar toe.
‘Ben je vrij vandaag? Of moet je nog gaan werken?’
‘Nee.’ Reageert Inke. ‘Ik heb mijn vrije dag.’ Een kleine glimlach verschijnt op Jona’s gezicht.
‘Wat denk je dan van eten?’
‘Eten?’
‘Ja, eten. Of heb jij nog geen honger?’ Vraagt hij haar met een bedenkelijke blik.
‘Ik sterf bijna van de honger.’
‘Dan gaan we eten.’ Vol goede moed neemt hij Inkes hand in de zijne en neemt haar mee naar zijn auto. 

Gezellig zitten ze aan een tafel op het terras van een brasserie met zicht op de rand van het bos. De schaduw van de hoge bomen brengt een welkome verfrissing in de vroege avond en het ene tafeltje na het andere vult zich met meer gasten. Jona reikt met zijn hand over de tafel en strengelt zijn vingers in die van Inke.
‘Ik amuseer me echt met jou.’ Fluistert hij bijna. Ze lacht lieflijk en slaat haar ogen neer. Een lichte blos verschijnt op haar wangen.
‘Je moet echt niet verlegen zijn. Ik voel me goed bij jou en ik hoop dat dat gevoel wederzijds is. Ik wil je nog veel meer zien.’
‘Ik jou ook.’ Haar ogen nu strak op Jona, een lichte twinkeling in haar blik. Wanneer hun eten wordt gebracht, valt er een stilte over de tafel. Geen ongemakkelijke stilte, geen gevoel alsof ze niet meer weten waarover te praten. Een stilte waarin de net uitgesproken woorden een weg banen door hun gedachten en naar hun hart. 

Hand in hand wandelen Jona en Inke langs de waterrand van de grote vijver. In het water spelen kinderen met hun ouders, vanaf de glijbanen weerklinkt luid gegier en op het witte zandstrand liggen ouders en jongeren te genieten van de zomerzon die nog steeds hoog en heet aan de hemel staat. Twee weken sinds hun eerste kus na hun eerste etentje, genieten Jona en Inke zoveel mogelijk van mekaar. Op haar vrije dag bracht ze vandaag weer al haar tijd met hem door. Een dag die stilaan op zijn einde loopt. Eenmaal terug aan hun handdoeken, laden ze alles in de grote strandzak en stappen ze rustig naar zijn auto. Een half uur later parkeert hij vlakbij haar appartement en gaat hij mee tot aan de voordeur.
‘Ik, euh, kom je graag even mee binnen?’ Stamelt ze verlegen.
‘Ja, graag.’ Hij legt zijn hand op haar onderrug terwijl ze de deur losmaakt en voor hem opent. Ze gaat hem voor langs de trap die hen naar de eerste verdieping brengt, voordat ze de deur van haar flat opent.
‘Het stelt niet veel voor hoor.’ Haar stem zachtjes. Hij passeert de korte gang met een enkele deur aan de rechterkant, voordat hij in haar kleine woonkamer met aangrenzende keuken komt. Links van hem merkt hij nog twee deuren op, waarschijnlijk haar slaapkamer en een badkamer. 
‘Ik vind het gezellig. Echt.’ Hij draait zich naar haar om en neemt haar beide handen vast.
‘Vind je?’ Vraagt ze onzeker.
‘Ja hoor. Het moet toch niet groot zijn om gezellig te zijn. En trouwens, wat moet je met een luxeflat met drie slaapkamers en twee badkamers als je er geen gebruik van maakt.’ Lacht hij haar onzekerheid weg. Hij neemt haar hoofd tussen zijn twee handen en trekt haar zachtjes naar zich toe. De strandtas, die ze nog vasthield, valt met een plof op de grond. Inke geeft zich over aan zijn zachte lippen en tedere aanraking. 

Aangemoedigd door haar overgave, trekt hij haar dichter tegen zich aan.
‘Ik wil jou.’ Mompelt hij tussen zijn kussen door. Haar kreun doet de spanning in zijn lichaam stijgen. Zijn handen strelen haar rug en schouders, zijn tong duelleert met de hare. 
‘Ben je zeker?’ Haar enige reactie is het knikken van haar hoofd.
‘Ik wil het je horen zeggen, schatje. Ik wil het zeker weten. Ik wil niks overhaasten.’
‘Ik… I-ik wil jou.’ Stamelt ze, voordat ze haar mond weer op de zijne stort. De woorden klinken als een engelengeluid in zijn oren. Voorzichtig knoopt hij haar jurkje los en laat de stof op de grond vallen. Zijn lippen verlaten haar mond en trekken een spoor langs haar hals naar haar boezem. Haar handen trekken ongeduldig zijn shirt uit zijn jeans en gooien het over de sofa heen. Met een hand duwt ze hem weer recht, haar andere hand neemt de zijne en trekt hem mee naar haar slaapkamer.

Naakt ligt ze voor hem op het bed, haar benen lichtjes geopend, met haar knieën gebogen staan haar voeten op het matras. Ze kijkt hem verleidelijk aan, geen spoor meer van enige verlegenheid. 
‘Jona, ik wil van jou zijn.’ De woorden klinken rauw. Hij stroopt zijn boxer naar beneden en klimt op het bed, zijn knieën tussen haar benen. Verleidelijk haalt hij met zijn vingertoppen langs haar verhitte huid, tussen haar borsten door naar haar bovenbenen. Hij ziet hoe ze siddert onder zijn aanraking. 
‘Godver, wat ben jij mooi.’ Plots keert de lichte blos op haar wangen terug. 
‘Ik wil je alles geven en tegelijk wil ik je meteen de mijne maken.’ Stamelt hij voordat hij voorover buigt en zijn mond over haar harde knobbel landt. Langzaam likt hij haar klit, zijn handen stevig om haar heupen om het schudden stil te houden. Haar rug kromt.
‘Oh, hmm, Jona. I-ik kan…’ Hijgt ze zwaar. ‘Ik wil j-jou. N-nu!’ Grijnzend zet hij zich weer rechtop en neemt hij het condoom dat hij eerder uit zijn achterzak had genomen en op bed had klaargelegd. Snel scheurt hij de verpakking los en stroopt de barrière over zijn stijve pik. 
‘Je krijgt me.’ Fluistert hij in haar oor terwijl hij zijn eikel tegen haar opening zet en langzaam bij haar naar binnen dringt. Opnieuw kromt haar rug van verlangen, haar vingertoppen graaien naar zijn hals en trekken hem dichter naar haar toe.
‘Ni-niet te l-lang.’ Hijgt ze verlangend in zijn oor. Hij voert het tempo op, in en uit haar stotend, een antwoord op haar kreunen en smeken. Hij voelt hoe ze haar vingers dieper in zijn huid probeert te duwen, hoe haar wanden strakker om zijn lul spannen tot ze haar bevrediging uitschreeuwt en hem met zich meeneemt.