Jessica

Met tegenzin legde Jessica het boek weg, amper hondervijftig pagina’s voor het einde. Een blik op de klok vertelde haar al snel dat ze amper zes uur slaap voor zich had, voordat haar wekker haar opnieuw luidkeels aanmoedigde voor een nieuwe werkdag. Veel liever zou ze het boek in één ruk uitlezen en wegdromen bij de fantastische avonturen van het Chicago politieteam en hun beeldige partners. Twee maanden geleden had Jessica deze fantastische auteur ontdekt, Kelly J. Akkoy. Ze schreef spannende, erotische verhalen over een team binnen het politiekorps dat buiten hun werkuren er een passie op na hield binnen een BDSM club aan de rand van de miljoenenstad. De avontuurlijke werkdagen en het jagen op de grootste criminelen, werd afgewisseld met stomende scènes waarvan Jessica gelijktijdig ging blozen en haar binnenste helemaal warm werd. Zou dat ook echt bestaan? Zo een BDSM club? Hoe zou het daar aan toe gaan. Ze knipte het licht boven haar bed uit, schudde het kussen onder haar hoofd nog wat op en sloot haar ogen, op haar buik liggend. Al snel vlogen haar gedachten naar Jamie, één van de rechercheurs uit de boekenreeks. Zijn donkerbruine ogen, korte donkere haren, lichte stoppelbaard en de kuiltjes in zijn wangen, kon ze zo voor de geest halen. Het sportieve bovenlichaam en het strakke kontje eronder, ook dat fantaseerde ze probleemloos. Haar droom voerde haar naar een club. Ze zag zichzelf over een bondagebank liggen, haar polsen en enkels met leren boeien vastgegespt. Een opgehitste Jamie staat achter haar en streelt met zijn hand teder over haar gatskaat, vlak voordat hij er loeihard op slaat. Een kreet ontsnapt haar keel, gesmoord door de luide beats rondom haar. Een brandende pijn in haar bil verandert in een vurig verlangen, een ongekende hitte die zich doorzet naar haar vochtige kutje. Opnieuw voelt ze zijn warme hand op haar blote huid landen en opnieuw herhaalt zich het proces. Ze voelt haar verlangen groeien, smekend om meer, smachtend naar hem. Zijn vingers strijken langs haar vochtige lippen en …
‘Goeiemorgen Vlaanderen. Dit is Chris met het nieuws van zeven uur.’ De wekkerradio klinkt luid door Jessica’s slaapkamer en met een harde slag schakelt ze hem meteen weer uit. Ze schudt haar hitsige droom uit haar gedachten en wrijft met haar handen langs haar slapen. Het is nog veel te vroeg. Ze had echt vroeger moeten gaan slapen. Dit kon ze zo niet volhouden. Stel dat ze straks zo in slaap valt achter haar bureau. Dat kon ze toch niet maken!

Twee boeken later, kan Jessica haar gedachten maar moeilijk bij haar dagelijkse taken en normale leven meer houden. Het is al meer dan een jaar geleden dat ze nog een relatie had en het opbouwende verlangen in haar lichaam kent geen grenzen meer. Ze vervloekt de boekenreeks die ze online kocht, want fictie kan nooit haar realiteit worden. Ze nipt van haar margarita terwijl haar vriendinnen druk in gesprek zijn over de vele avonturen van de voorbije weken. Twee van hen zijn net teruggekeerd van een zomervakantie met hun partner, een andere vriendin is voor het eerst weer mee op stap sinds ze bevallen is van een prachtige dochter en de laatste vriendin in hun groep is net in Londen gaan shoppen. Jessica kan haar gedachten er amper bijhouden en merkt dan ook niet dat haar vriendinnen intussen al even zwijgen en haar aandachtig aankijken.
‘Hey, Jess! Aarde aan Jessica!’ Roept Anja, die vlak naast haar zit. Ze schudt haar hoofd en de andere meiden moeten lachen om haar reactie. 
‘Welkom terug, Jessica. Waar zat jij me je gedachten?’ Verlegen schudt ze met haar hoofd, haar wangen lopen rood aan.
‘Ik, euh, nergens. Niets speciaal. Gewoon. Werk. Je weet wel.’ Stamelt ze. Opnieuw schateren haar vriendinnen het uit, waardoor ze zich even ongemakkelijk voelt. Het daarop volgende uur doet ze haar uiterste best om zich weer te concentreren op hun verhalen en op wat haar zelf bezig houdt de laatste tijd. De boekenreeks laat ze bewust achterwege. Ze zou nooit aan hen durven vertellen dat ze dat genre boeken leest. Daar voelt ze zich veel te onzeker voor. Na haar derde margarita voelt ze de effecten van de alcohol en de gezellige sfeer op het zomerse terras. 
‘Excuseer me, ik moet even naar toilet.’ Ze staat alvast op en kijkt de tafel rond. 
‘Bestellen we voor jou nog een margarita? Of wil je dadelijk iets anders drinken?’ Vraagt Hilde haar.
‘Doe mij maar even een watertje. Even afwisselen, anders komt het niet goed met me vanavond.’ Lacht ze. Even later wringt ze zich een weg tussen de vele tafeltjes naar het café. Binnen is het veel rustiger. Achter de toog staan twee medewerkers alle dranken te bereiden en zetten ze dienbladen vol. Vier garçons lopen af en aan, halen bestellingen op, dragen ze rond en zetten dienbladen met lege glazen weer op de toog. Aan de toog staan twee mannen van ongeveer haar leeftijd met mekaar in gesprek. Verlegen slaat ze haar ogen neer wanneer een van hen dwars door haar heen lijkt te kijken. 

Jessica sluit voorzichtig de deur van de toilletten achter zich en gaat weer door het café om zich bij haar vriendinnen te voegen. Wanneer ze halfweg de toog is, komt de man die daarnet dwars door haar heen staarde, plots vlak voor haar staan. Geschrokken houdt ze halt en slikt ze een opgekomen krop weg. 
‘Hoi daar, sorry dat ik je zo laat schrikken.’ Spreekt de vreemde met een zachte, toch diepe stem. Zijn timbre trilt door in haar hele lichaam. ‘Je was me daarnet al opgevallen. Jij zit met een aantal vriendinnen op het terras. Lijkt alsof jullie heel wat plezier hebben. Mijn naam is Bjorn.’ Vriendelijk steekt hij zijn hand naar haar uit. Aarzelend kijkt ze van zijn vriendelijke ogen naar zijn uitgestoken hand en weer terug. Ondanks zijn vastberadenheid, bespeurt ze ook een vleugje onzekerheid in zijn ogen. Traag brengt ze haar hand naar de zijne. 
‘Hoi. Ik. Euh. Ik ben Jessica.’ Stamelt ze verlegen.
‘Aangenaam, Jessica.’ Er verschijnt een tevreden glimlach om zijn lippen. ‘Blijf je nog lang? Met je vriendinnen, bedoel ik?’ 
‘Euh. Ik, euh. Ik weet niet.’ Ze heeft absoluut geen idee wat er met haar gaande is en waarom ze geef deftige zinnen lijkt te kunnen vormen. Nooit eerder werd ze zo van haar stuk gebracht door een man. Nooit eerder werd ze ook aangesproken door zo’n pracht van een man. Zijn uiterlijk deed haar meteen aan Jamie denken. Zijn ogen waren hazelnootbruin en glansden van ondeugendheid. Zijn donkere haren schemerden tussen zwart en donkerbruin en zijn baard was zeker al drie dagen niet meer geschoren. 

Wat Bjorn bezielde, wist hij zelf even niet. Eerder had hij toegekeken hoe de prachtige vrouw die nu voor hem stond, verlegen op haar vriendinnen reageerde nadat ze eindeloos had zitten dromen op het terras. Haar neergeslagen ogen hadden hem verteld dat ze een geboren onderdanige vrouw was. Of ze dit zelf besefte, daar was hij echter enorm bang voor. In het verleden had hij al eens buiten een club met een aantal vrouwen afgesproken, en telkens opnieuw was dit fout afgelopen. Hij had zich dan ook steevast voorgenomen nooit nog die misstap te begaan. Althans, dat was toch tot zij in zijn gezichtsveld verscheen. Haar lange blonde haren vielen zacht over haar schouders en rug en hij kon amper weerstand bieden aan de drang zijn vingers er doorheen te halen. Haar helderblauwe ogen deden hem denken aan een ongeschonden bergmeer in de Zwitserse Alpen. En de sproetjes op haar neus vertelde hem meer over haar onschuld dan de verlegen blik die hem aankeek. 
‘Ik ga je niet langer ophouden, Jessica. Ik blijf hier tot sluitingstijd. Dus, als je tijd met je vriendinnen erop zit, en je hebt nog geen zin om naar huis te rijden, kom dan naar me toe.’ Hij sloot af met een speelse knipoog en kuste haar kort op haar wang. Een korte, elektrische schok schoot langs haar ruggengraat en deed het duizelen in haar hoofd. Met moeite kon ze zich concentreren om haar voeten weer in beweging te brengen en haar weer naar hun tafel op het terras te brengen. Iedere vijf minuten keek ze over haar schouders naar binnen en staarde ze recht in zijn doordringende ogen die haar altijd aan leken te kijken. Het kan toch niet dat die knapperd iets in mij ziet! Ongelovig schudde ze haar hoofd en probeerde ze met alle macht in haar hoofd haar gedachten bij de gesprekken te houden. 

Twee uur later hield iedereen het voor bekeken. Er was genoeg gedronken, alle verhalen van de voorbije weken werden verteld en een nieuwe afspraak voor een volgende keer weer samen te komen werd gemaakt. Toen iedereen aanstalte maakte om samen naar de parking te wandelen, voelde Jessica hoe Bjorns ogen in haar rug priemden. Ze keek hem vluchtig aan en zag nog net hoe hij een knipoog toewierp met een schalkse glimlach. 
‘Ik euh. Ik moet nog even naar toilet.’ Stamelde ze tegen haar vriendinnen.
‘Ga snel, we wachten wel even.’ Reageerde Viv. 
‘Nee, je hoeft niet te wachten. Ga maar vast door. Ik haal jullie wel in. En als dat niet zo is, dan zie ik jullie de volgende keer wel.’
‘Ben je zeker?’ Vraagt Hilde, die haar bezorgd aankijkt.
‘Ja, ja. Doe maar. Je moet echt op mij niet wachten. Ik houd het niet op tot thuis. Ik ga snel eerst naar toilet binnen en loop jullie wel achterna.’ Ze gaf haar vriendinnen een voor een alvast een kus en een korte knuffel en zag hen het terras verlaten, voordat ze zich omdraaide en het cafeetje binnenging. Ze passeerde Bjorn met een onzeker gevoel in haar maag en had haar tijd op het toilet even nodig om haar gedachten te ordenen en haar maag onder controle te krijgen, voordat ze al haar drank van vanavond uit zou spuwen. Ze haalde diep adem, blies haar longen leeg en verzamelde alle moed die haar nog resteerde om naar Bjorn toe te stappen. Hij stond zelfverzekerd aan de toog met zijn rug naar haar toe, waardoor hij haar niet zag naderen. Jessica probeerde een laatste brok in haar keel weg te slikken voordat ze naast hem kwam staan. Tevergeefs.
‘H-hoi.’ Zei ze zachtjes. Met een kwajongensachtige blik keek hij haar aan.
‘Hoi daar.’ Knikte hij. ‘Ik ben heel blij verrast dat je er bent.’ Hij stak zijn hand naar haar uit en kwam naar haar toe om haar opnieuw een zachte kus op haar wang te drukken. 
‘Ik, euh, ik.’ De woorden gingen verloren in haar verlegenheid. 
‘Heb je zin in een hapje?’ Zijn vraag kwam onverwacht en deed haar even schrikken. Honger? Of ze honger heeft?
‘Euh, ja. Eigenlijk wel ja. Waar vinden we op dit uur nog iets om te eten?’
‘Aha, laat dat maar aan mij over.’ Reageerde hij zelfverzekerd. ‘Kom maar mee.’ De vlinders in haar buik namen een duikvlucht zodra hij haar hand in de zijne nam en haar achter zich aan troonde. 

Niet veel later zaten ze samen aan een tafeltje in een verlaten brasserie waarvan hij de eigenaar blijkbaar heel goed kende. In de keuken werd een kleine maaltijd voor hen bereid terwijl een kaars iets meer licht rondom hen verschafte in het gedimde licht van de zaak. Op weg hierheen had ze Bjorn iets beter leren kennen. Hij had haar verteld dat hij als zaakvoerder van een grote drankenhandel, heel wat horecazaken en hun uitbaters kende. Het cafeetje waar ze de avond had doorgebracht, waas er één van. De brasserie waar ze nu op hun eten wachtten, ook. Ze praatten een beetje over hun hobbies en hun dagelijkse werk en ze vond hem een zeer aangenaam en geruststellend persoon. Nooit eerder zou ze zo met een vreemde man meegaan. Bjorn had iets vertrouwends, iets waardoor ze zich veilig voelde bij hem. Ze kon het onmogelijk verder verklaren. Ze leek als een mot aangetrokken naar de enige lamp in de wijde omtrek. Na een korte stilte in hun gesprek, schraapte Bjorn zijn keel en keek hij haar met een andere blik aan. Er stond serieuziteit in te lezen, net als een beetje angst. 
‘Ik moet je iets vertellen.’ Begon hij zachtjes. ‘En ik hoop oprecht dat je het niet meteen op een rennen zet. De eerlijkheid gebied me dat ik je dit moet vertellen voordat voor mij deze avond, en eender welke afspraak in de toekomst, verder kan gaan.’ Zijn stem klonk plechtig en zacht.
‘Wat euh, wat wil je me vertellen?’ Knikte ze, onzeker om wat er komen zou. Hij is getrouwd. Dat kan niet anders. Of hij heeft toch een vaste partner. Of hij heeft iets vreselijks gedaan. Hij nam haar handen in de zijne en bleef haar strak aankijken.
‘Het is al heel lang geleden dat ik nog een vrouw heb aangesproken die ik zo tegenkwam.’ Zie je wel. Getrouwd. Gadver. ‘Ik vraag normaal niemand mee uit buiten een bepaalde setting.’ Hij nam even de tijd om de woorden bij haar door te laten dringen.
‘Setting?’ Vroeg Jessica verwonderd. Hij knikte.
‘Sinds enkele jaren bezoek ik bepaalde clubs. Clubs waar ik ongedwongen mijn levensstijl kan beoefenen. Een levensstijl die voor de meeste mensen, voor de meeste vrouwen, als ongewoon en abnormaal wordt beschouwd.’ Opnieuw last hij een korte pauze in en wacht hij haar reactie af, haar vragende ogen aankijkend. 
‘Bedoel je zo’n parenclubs?’ Vraagt Jessica hem onzeker.
‘Neen.’ Lacht hij zachtjes. ‘Geen parenclub.’
‘Wat voor club dan wel?’ Hij schraapt zijn keel en verzamelt zijn moed bijeen voordat hij verdergaat.
‘Ik weet niet of je er ooit al van gehoord hebt. Misschien is het je helemaal onbekend en dan wil ik je er graag meer over vertellen. Ik bezoek BDSM-clubs. Meerbepaald een grote club hier in Vlaanderen. Daar kan ik mijn levensstijl als Dominant uitoefenen.’ Terwijl hij haar aan blijft kijken, haalt hij diep adem. 
‘Je bedoelt, euh, zo, euh, met vastbinden en slaan en van die dingen?’ Haar hartslag versnelt, haar ademhaling verhoogt en haar ogen slaan naar de grond, terwijl ze een brok in haar keel wegslikt. Deze onderdanige reactie doet zijn pik gelijktijdig groeien, knellen en verlangen naar meer. Verdorie, als hij haar niet krijgen kan. Hij verlangt er naar haar de zijne te maken, toe te eigenen. 
‘Dat is een heel basis omschrijving, ja. De levensstijl is zoveel meer.’ Ze knikt, een beetje onzeker. Toch blijft ze zitten. Ze zet het niet op een rennen, schreeuwend en met haar armen zwaaiend, alsof het einde van de wereld net aangekondigd werd. 

Een week gaat voorbij, gevuld met duizenden berichten heen en weer, tientallen telefoongesprekken en een groeiend verlangen. Verwachtingsvol stapt Bjorn uit zijn auto en belt bij Jessica aan. Vandaag neemt hij haar mee naar het Castle of Kink. Zonder verwachtingen. Dat heeft hij haar plechtig beloofd. Hij zal haar een rondleiding geven, haar tonen wat hij haar de voorbije dagen heeft verteld en geprobeerd heeft duidelijk te maken. Zodra ze buiten komt, moet hij een brok wegslikken en zijn pik aanpassen om comfortabel in zijn broek te blijven. Hij opent haar portier, laat haar plaatsnemen en loopt om de wagen heen. Na de rit van een uur, rijden ze de imposante parking van het kasteel op. Ondanks het gesprek op weg hierheen, waar ze hem met opnieuw honderden vragen bestookte, hoort hij nu hoe ze haar adem plots inhoudt. 
‘Het komt allemaal goed. Jij geeft aan wat je wil. Als je ergens weg wil, dan breng ik je meteen ergens anders heen. Gaat het?’ 
‘Het… Het is zo groot.’ Zegt ze verbouwereerd. 
‘Het is inderdaad groot. Maak je echt geen zorgen. Er zijn rustige plaatsen zat hier. Niet alles zijn foltertuigen.’ De grijns op zijn gezicht stelt haar ietwat gerust na zijn uitspraak. Nadat ze het kasteel ingaan en zich beiden hebben omgekleed, doet hij een collar rond haar nek om aan te geven dat niemand haar aan mag spreken zonder zijn toestemming. Hij neemt haar hand in de zijne en loodst haar naar het restaurant, waar ze plaatsnemen aan een rustige tafel achterin met een goed overzicht over de zaal. De meeste gasten genieten van een rustige maaltijd. Her en der eten slavinnen hun maaltijden, zittend op de grond naast hun Meester. Vanaf hun tafel, genieten ze van twee verschillende scènes aan tafels even verderop. Een onderdanige zit geknield onder de eettafel en bezorgt haar Dominant een pijpbeurt terwijl hij zijn maaltijd verorbert, waarna hij haar dwars over tafel legt en haar als dessert neemt. In de andere scène speelt een Dominatix met kaarsvet over haar onderdanige, die over de tafel ligt in afwachting van haar maaltijd. Ze laat het vet over zijn borstkas, zijn benen en uiteindelijk zijn balzak en lul druppen, terwijl de jongeman vastgeketend ligt en nergens heen kan. 

Na hun maaltijd neemt Bjorn Jessica mee langs de tuin naar de discotheek en de speelkelder. Hij beantwoordt al haar vragen en vertelt haar wat ze zien. Soms worden haar ogen groot, soms trekt ze haar ogen pijnlijk dicht. Hij peilt iedere reactie om haar zo beter te leren kennen. Haar interesses en reacties vertellen hem veel over haar eigen fantasieën. Eenmaal in de kelder bekijken ze een aantal scènes voordat hij haar meeneemt tot voor de deur van een private speelruimte. 
‘Ik ben zo vrij geweest om een speelruimte voor ons te regelen.’ De angst in haar ogen vermengt zich met verlangen. Hij weet niet welke gevoelens de bovenhand zullen nemen.
‘Maak je niet ongerust. Hier kunnen we even rustig babbelen voordat er ooit iets zou gebeuren.’ Hij opent de deur en gebaart haar om binnen te gaan. Eenmaal binnen, sluit hij de deur en daarmee ook de dreunende geluiden buiten. 
‘Kom, zet je neer op een van deze stoelen.’ Hij neemt naast haar plaats en schuift een aantal papieren haar richting uit. ‘Dit zijn een paar belangrijke documenten. Dit zijn de huisregels en hier vind je een lijst. We noemen dit een sublijst.’ Ze neemt alles aan en laat haar ogen over alles heen glijden.
‘Zo’n sublijst dien je in te vullen. Daarmee geef je aan waar jij interesse in hebt, wat je misschien overweegt en wat jij als onderdanige absoluut niet wil. En ik, als Dominant, heb die lijst en dus ook jou, te allen tijden te respecteren.’ Zachtjes knikt ze. 
‘Wil je zo’n lijst voor me invullen? Of heb je liever dat ik je nu meteen weer naar huis breng?’ Meteen begint ze haar hoofd te schudden. ‘Je moet niet bang zijn en niets doen wat jij niet wil. Als jij naar huis wil, dan respecteer ik dat. Ik zal er niet boos om worden.’ Reageert hij zachtjes.
‘Ik euh, ik wil niet naar huis.’ Stamelt ze zachtjes. Zijn hart slaat een slag over en zijn lul rekt zich nog wat verder uit bij haar tedere woorden. 
‘Ik euh. Ik wil dat je me dit leert.’ Tergend langzaam blaast hij de lucht uit zijn longen, zijn vingers jeuken en hij heeft moeite om zich te beheersen. 
‘Ik wil dat je me dit leert, Meester.’ Corrigeert hij haar strak. Met kleine, onzekere ogen, kijkt ze hem aan. ‘Vanaf nu, in deze omgeving, spreek je me aan met Meester. Communicatie is ontzettend belangrijk. Ik moet altijd weten wat je wil. Ik moet altijd weten hoe jij je voelt.’ Ze knikt en slaat haar ogen neer. Met een vinger onder haar kin trekt hij haar blik naar zich toe, terwijl hij haar streng aankijkt, zijn wenkbrauw schiet vragend omhoog. 
‘Ik-ik wil dat je me dit leert, M-meester.’ De vreugde in zijn lichaam jaagt razendsnel door zijn aderen. Langzaam staat hij op en gaat hij achter haar staan. 
‘Ik wil je de mijne maken. Je bent zo prachtig; Zo heerlijk. Een genot voor mijn ogen, voor alles. Ik wil je proeven, ruiken, voelen.’ Een siddering loopt langs haar ruggengraat. ‘Ik doe vandaag niets wat je niet wil. Als ik te ver ga, reageer je meteen met ‘Rood’, en dan stop ik alles. Heb je dat begrepen?’ 
‘J-ja, Meester.’ Zegt ze stil, haar hoofd knikkend. Zijn handen strelen langs de schouderbandjes van haar teddy en stropen ze langs haar armen. 
‘Sta recht en kleed je uit.’ Gebied hij haar. Gehoorzaam staat ze op van haar stoel en met trillende handen stroopt ze de kanten stof van haar lichaam naar beneden, tot het in een kleine poel om haar enkels op de grond valt. Nog steeds achter haar staand, laat hij zijn handen over haar zachte huid strelen, onder haar borsten door, tot hij haar weelderige boezem omvat en haar tepels tussen zijn duimen en wijsvingers heen en weer laat rollen. Zuchtend en zachtjes kreunend geeft ze zich over aan de sensaties die door haar heen lopen. Voorzichtig draait hij haar om, neemt hij haar beide handen in de zijne en brengt hij haar naar een lederen schommel die in een hoek aan het plafond hangt. 
‘Ga hierin zitten.’ Ongemakkelijk laat ze zich in het lederen draagvlak zakken, waardoor haar benen zich voor hem openen en haar heerlijke grot voor hem klaar ligt. Goedkeurend laat hij zijn blik over haar prachtige lichaam glijden. Zijn handen strelen haar armen en brengen ze omhoog, waarna hij haar polsen vastgespt in de boeien van de schommel. 
‘Wat is het woord dat je moet zeggen, als je wil dat alles stopt? Wat is jouw stopwoord?’
‘Rood, M-meester.’ Slikt ze.
‘Wil je nu je stopwoord gebruiken?’ 
‘N-nee, Meester!’ Ze schudt overtuigend haar hoofd heen en weer om haar woorden kracht bij te zetten. Tevreden lacht hij voordat hij zich op zijn knieën laat zakken en haar dijen naar zich toe trekt. Zonder aarzelen omvat hij haar clit met zijn mond en streelt hij haar harde knobbel met zijn tong. Haar kreunen worden luider en haar ademhaling versnelt nog meer. 
‘Kom voor me. Houd je niet in. Ik wil dat je voor me komt.’ Zijn diepe stem klinkt dwingend en zijn tong zet de aanval op haar clit onverstoord verder. Ze voelt hoe het verlangen in haar lichaam zich opbouwt en verzamelt, hoe ze smacht naar haar verlossing terwijl de warmte zich nog meer verspreidt. Ze slaat haar hoofd achterover terwijl ze zich helemaal aan hem geeft, haar orgasme komt over haar heen zoals ze het nooit eerder heeft gevoeld en hij rekt het verder uit totdat ze niet langer meer kan. Haar lichaam schokt en beeft en haar benen klemmen zich vast rond zijn hoofd. Tevreden kijkt hij naar haar verzadigde gezicht op voordat hij opstaat. Terwijl ze hem in zijn speelse ogen aankijkt, knoopt hij zijn broek los en trekt hem uit. Zijn pik staat fier rechtop en haar ogen verwijdden zich als ze zijn omvang ziet. Hij rolt het condoom over zijn lid heen voordat hij haar dijen weer stevig vastneemt en traag bij haar naar binnen gaat. Met haar ogen groot kreunt ze van verlangend, smeekt ze om meer. Een vraag die hij niet onbeantwoord laat. Pompend brengt hij haar naar zich toe en duwt hij haar weer van zich af. Hij voelt hoe haar wanden zich meer om meer om hem heen sluiten en hem met haar opbouwende orgasme meeneemt. Wanneer ze het opnieuw uitschreeuwt, voelt hij ook zijn verlossing naderen. Hij stoot een laatste keer in haar en brult het uit. Nooit eerder voelde hij zich zoals nu. Eén. Heel. Compleet. Nooit zal hij deze vrouw nog laten gaan.