Guillaume en David

Met enige zenuwachtigheid door zijn aderen razend, staat David op Guillaume te wachten die hem ieder moment op kan halen om naar de gym te rijden. De twee boezemvrienden sporten al een aantal jaren samen, zelfs tijdens de covid-periode namen ze nog steeds de tijd om samen te gaan joggen en bij mekaar in de tuin te blijven trainen met halters en kettlebelts. Sinds een aantal maanden sport er een nieuwe dame in hun gymclub en zowel Guillaume als David hebben hun oog op haar laten vallen. Niet dat dit iets nieuws is, denkt hij bij zichzelf. Opnieuw worden zijn gedachten weggezogen naar de vele ménages die ze in het verleden al deelden. Ze lijken wel een gouden team, Guillaume en David, en dat terwijl ze beiden zo verschillend zijn. Guillaume is een typische Vlaamse man, met donkerblonde haren en helderblauwe ogen en een goede meter drieëntachtig groot. David daarentegen werd op zijn tweede verjaardag geadopteerd, zijn roots liggen in Rwanda. Alles wat hij over zijn familie weet, is dat zijn moeder op jonge leeftijd wegens ziekte overleed en dat zijn vader de zorg op hem en zijn oudere zus niet kon opnemen. Van het weeshuis waar hij ooit werd geadopteerd, ontving hij de naam van zijn oudere zus en sindsdien probeert hij haar te vinden. Met zijn meter achtennegentig torent hij boven Guillaume uit en ook zijn postuur is breder dan dat van zijn beste vriend. Verder zijn de twee mannen vier handen op één buik. Sinds ze mekaar veertien jaar geleden ontmoetten, bloeide al snel een hechte vriendschap op door heel wat gelijke interesses. Samen uit, samen thuis is hun mantra en overal waar je Guillaume ziet, zie je David en vice versa. De enige uitzondering is hun werk en hun woning, en ook dat laatste is verwaarloosbaar want ze overnachten ofwel bij Guillaume ofwel bij hem thuis. Getoeter haalt David uit zijn dagdroom en meteen valt zijn blik op de Ford Ranger die voor hem staat te wachten. Het zijraam rolt naar beneden en Guillaume roept hem toe.
‘Hey, dromer. Kom je nog, of blijf je daar staan slapen?’ Grinnikend neemt David zijn sporttas van de grond en wandelt de vijf meters naar de wagen van zijn vriend. Goedlachs stapt hij in en gooit hij over zijn schouder zijn tas op de achterbank.
‘Nee hoor, van slapen is nog geen sprake. Kom, tijd om te trainen.’ 
‘Dat dacht ik er ook van.’ Guillaume schakelt de wagen in eerste versnelling en rijdt de baan op naar de gym. 

Terwijl de vrienden hun bovenlichaam trainen, blijven ze continue met mekaar in gesprek over hun werkdag en kijken ze via de spiegel de trainingsruimte rond. Terwijl David de twee dumbells met een overhead press omhoog duwt, stokt Guillaumes adem bij zijn blik in de spiegel. Over Davids hoofd heen merkt hij het intussen bekende silhouet van de jongedame aan waar de twee heren al weken naar verlangen. Haar lange, donkerbruine haren zitten in een hoge paardenstaart en haar blik focust zich op de informatie die ze van de trainer ontvangt. Even later tuurt ze samen met de trainer naar het beeldscherm aan zijn desk en overlopen ze wat blijkbaar een reeks nieuwe oefeningen voor haar zijn. Guillaume volgt iedere beweging totdat een harde ruk hem uit zijn staren haalt. 
‘Hey, gast, ook een paar overhead pressjes voor jou hoor. Dromertje.’ Grijnzend knipoogt hij naar David.
‘Alleen als jij je ogen de komende seconden thuis kan houden.’ 
‘Ha. Niets van. Ik heb ogen gekregen om ze te gebruiken, en dat is exact wat ik nu ook even ga doen.’ Grinnikt hij. Terwijl Guillaume aan zijn oefeningenreeks begint, laat David zijn ogen goedkeurend over het lichaam van de jonge vrouw glijden. Wat zou hij haar toch graag tot in zijn bed verleiden. Ook al weet hij dat ze allicht als een haas ervan door gaat zodra ze weet heeft van zijn kinky levensstijl en ondeugende fantasieën. 

Drie kwartier later ronden de heren hun trainingsprogramma van die dag af met hun afsluitende cardio-oefening. Twintig minuten heerlijk afzien op de loopband. Zodra ze zich omdraaien om naar de rij loopbanden te gaan, stellen ze vast dat er nog net twee vrij staan, en dat de knappe jongedame een uithoudingsproef loopt naast één van de twee vrije loopbanden. Uitdagend kijken ze mekaar aan voordat ze zich erheen bewegen. Guillaume bereikt als eerste de vrije loopband naast de jonge vrouw en gebaart ostentatief naar zijn vriend om de loopband ernaast te nemen met een brede grijns op zijn gezicht. Hij stapt op het toestel, verifieert zichzelf met zijn fitnesssleutel en al snel begint de band onder zijn voeten te rollen. Op het scherm van de loopband stelt hij beelden in van een Californische kustlijn bij een prachtige ondergaande zon. Een donkere oranje gloed schijnt over het water terwijl het beeld hem voorbij het op en neer gaande water loodst. Heel even weet het zijn aandacht af te leiden van de onregelmatige cadans rechts van hem. Wanneer Guillaume haar aankijkt, merkt hij meteen haar rood aangelopen gezicht op en haar onregelmatige ademhaling.
‘Uithoudingstest?’ Vraagt hij haar. Het enige antwoord dat hij krijgt is een moeizaam knikken van haar hoofd. Snel werpt hij een blik op haar scherm voordat hij zijn aandacht weer naar haar brengt.
‘Nog heel even. Die machine valt dadelijk uit.’ Op zijn reactie krijgt hij een verwarde, vragende blik.
‘Uithoudingstesten vallen automatisch uit na vijftien minuten of wanneer je hartslag honderzeventig haalt. Jouw hartslag zit op honderdachtenzestig. Met andere woorden, je bent zo klaar.’ Met een knipoog sluit hij de informatie af en lacht hij haar vriendelijk toe. Alsof het afgesproken is, valt haar loopband enkele tellen later stil en komt de trainer naar haar toe. 
‘Ok Tess, laten we eens even gaan kijken naar die resultaten. Kom maar even mee.’ Tess… Prachtige naam voor een prachtige meid. 

Een half uur later stappen Guillaume en David druk pratend het sportcomplex buiten. Wanneer ze de parking op wandelen in de richting van Guillaume’s auto, vallen ze meteen stil zodra ze Tess aan het fietsenrek zien staan. Haar gezicht rust in haar handen en haar schouders schokken. In stilte staat ze te huilen. Meteen maken ze een bocht van vijfenveertig graden en benaderen haar voorzichtig. Op slechts een aantal passen afstand neemt Guillaume voorzichtig het woord.
‘Hey, euh, Tess?’ Meteen vallen haar schouders stil, haar gezicht houdt ze nog verborgen achter haar handen. 
‘Hey, ik euh, ik ben Guillaume. Ik sprak je zonet op de loopband. Je weet wel, links van je. Die idioot die je zei dat je loopband ieder moment stil kon vallen.’ Langzaam zakken haar handen en komen haar doorhuilde ogen tevoorschijn. Het beschermende karakter van beide heren treedt meteen op de voorgrond en voorzichtig zetten ze een stapje dichterbij. 
‘Mag ik je vragen wat er aan de hand is?’ Vraagt Guillaume op een zachte, geruststellende toon. Met angstige ogen kijkt Tess om zich heen voordat ze praat.
‘M-mijn fi-fiet-ss is w-weg.’ Hikt ze.
‘Hoe bedoel? Is je fiets gestolen?’ Terwijl Guillaume de woorden uitspreekt, scant David meteen de omgeving. 
‘N-Nee.’ Stamelt Tess. ‘M-Mijn ex…’ Meer woorden hoeft ze momenteel niet meer uit te spreken van de jongemannen. Guillaume sluit de resterende afstand tussen Tess en zichzelf en heft voorzichtig haar kin op met één vinger.
‘Hey, alles is ok. Als jij het goed vindt, dan willen David en ik jou graag naar huis brengen. Als je je daar veiliger bij voelt, dan gaan we eerst weer naar binnen, dan kan je aan de trainer en aan de balie doorgeven dat wij je naar huis voeren. En je mag altijd je ouders of een vriendin informeren en de nummerplaat aan hen doorsturen. Wat denk je?’ Verlegen haalt ze haar schouders op.
‘Ik… Ik wil niet tot last zijn.’ Grinnikend laat Guillaume dat antwoord binnenkomen.
‘Een meid zo mooi als jij is heel veel, een last behoort daar niet bij. Kom, laten we eerst even binnen melden dat wij je naar huis voeren.’ Niet veel later zit Tess op de passagierszetel en is David naar de achterbank verbannen, na een bericht aan haar beste vriendin en haar moeder. 

Guillaume parkeert de wagen op de oprit van een appartementencomplex net buiten de stad. Een nieuwbouw met een mooi aangelegde voortuin en ruime terrassen. Tess was opvallend stil tijdens de korte rit erheen en net voordat ze uit wil stappen, draait ze zich nog even naar hem toe.
‘Euh, hoeveel moet ik je betalen? Voor de rit?’ Guillaume onderdrukt zijn teleurstelling over haar vraag en probeert zich zo vriendelijk mogelijk uit te drukken.
‘Niets van. Een dame in nood betaalt niet voor een veilige rit naar huis.’ Een kleine glimlach verschijnt om haar mond. 
‘Ik wil niet van jullie profiteren. Ik voel me al ongemakkelijk dat jullie me gebracht hebben.’
‘Dat is met plezier gedaan. En als je ons dan toch iets wil geven, ga dan met ons mee voor een koffie. Zaterdagvoormiddag om tien uur, bij Tante Fien in het dorp.’ Licht geschrokken kijkt ze hem aan. 
‘Koffie?’
‘Ja, koffie. Daar is toch niets mis mee? Koffie, een koekje, een gezellig babbel, en dat allemaal op een zaterdagvoormiddag.’
‘Met jullie twee?’
‘Ik zie hier verder niemand meer in de auto zitten.’ Reageert Guillaume op een amusante sarcastische manier.
”Jullie willen met mij koffie gaan drinken?’ Met haar handen zet ze haar woorden extra kracht bij door hen aan te wijzen en vervolgens zichzelf.
‘Jullie twee, recht-uit-een-speedo-catalogus-mannen, willen een koffie drinken met… met mij?’ Haar stem valt stil op het einde van haar zin. Opnieuw legt Guillaume een vinger onder haar kin en heft haar gezicht net voldoende zodat ze hem recht in zijn ogen kijkt wanneer hij haar opnieuw aanspreekt.
‘Meid, jij beseft blijkbaar nog niet half hoe knap en verleidelijk jij bent. Koffie is niet eens het begin van wat ik met je zou willen doen.’ Hij ziet haar duidelijk slikken bij haar woorden. 
‘Laat ons beginnen bij die koffie. David en ik wachten zaterdag op je. Tien uur. Tante Fien.’ Verlegen stapt Tess uit de wagen en kijken de heren van achter de vooruit toe hoe ze haar appartementcomplex binnengaat. 

Op zaterdagvoormiddag nemen Guillaume en David om kwart voor tien plaats aan een tafel achterin bij Tante Fien. Onzeker of Tess wel op zou komen dagen. De voorbije dagen hebben ze haar niet meer gezien in de gym, wat uiteraard niet wil zeggen dat ze niet meer geweest is. Guillaume bestelt een cappuccino en David neemt een Café au lait terwijl ze ongeduldig wachten en de seconden tergend langzaam voorbij tikken. Het is jaren geleden voor ieder van hen dat ze buiten een club of themafeestje met een dame hebben afgesproken, en hoewel dit geen date is, voelt het toch wel een beetje zo voor hen allebei. Zodra de klok tien uur slaat, kijkt David teleurgesteld op zijn horloge en roert hij nog maar eens door zijn koffie. Guillaume probeert het gesprek luchtig te houden wanneer ze allebei met hun aandacht naar de inkom worden gezogen. Zenuwachtig kijkt Tess de verbruikszaal rond, haar strakzittende jeans past perfect rond haar dijen en haar T-shirt van het Hard Rock Café laat haar licht bruine teint nog net iets mooier uitkomen. Synchroon staan de heren op van hun tafel en gebaren haar om naar hun tafel toe te komen. David staat als eerste klaar om haar stoel naar achteren te schuiven en haar aan tafel plaats te laten nemen. Op datzelfde moment gebaart Guillaume naar de ober om haar bestelling op te komen nemen. 
‘Hoi.’ Zegt Guillaume zodra hij neerzit. ‘Ik ben blij dat je er bent.’ 
‘Ik kan amper geloven dat ik hier ben.’ Fluistert ze bijna. 
‘Geloof het maar.’ Reageert David met een gerustellende toon in zijn stem. 
‘Vertel ons eens eerst wat er gebeurd is met die fiets van jou. Als je er klaar voor bent. Als je er nog niet over wil praten, dan begrijpen we dat.’ Zegt Guillaume haar;
‘Gho, mijn fiets.’ Verzucht Tess zich. 
‘Intussen kan ik er wel over praten. Ik was gewoon aangeslagen door het aanhoudende, kinderachtige gedrag van mijn ex. Kijk, ik ben een aantal maanden geleden bij hem vertrokken. Om een lang verhaal kort te maken, in het begin wat hij perfect. Een echte prins. Galant, lief, zorgzaam. Noem het allemaal op. Zodra we gingen samenwonen, werd hij enorm bezitterig. Ik mocht steeds minder met vrienden afspreken, mijn beste vriendin had een slechte invloed op me en wat een hel er los brak als er een andere man nog maar naar me keek. Een aantal maanden geleden heeft hij me tijdens een ruzie geslaan. Eerst was ik zo geschrokken. Twee dagen later drong het tot me door en toen heb ik mijn spullen gepakt en ben meteen vertrokken. Sindsdien pest hij me met de meest idiote dingen eerst. Die fiets, bijvoorbeeld, was een fiets die hij me een jaar geleden cadeau heeft gedaan. Hij vond dus dat hij het recht had om die fiets zo mee te nemen als ik aan het trainen was.’ Zowel Guillaume als David hebben moeite zichzelf in te houden. Het liefst willen ze die idioot zijn naam en adres vragen en een plan beramen om hem ergens in een godvergeten stuk bos drie meter diep onder de grond te begraven. 
‘Gezellig type.’ Is het enige wat David uit weet te brengen.
‘Oh, je hebt geen idee.’ Dit keer is het Tess die sarcastisch klinkt. De komende drie uur kletsen ze over werk, sport, uitgaan en nog zoveel meer dingen. 

Drie weken, zes onschuldige afspraken en honderden berichten later zit Tess dromend in haar sofa voor zich uit te staren. Nooit had ze gedacht nog verliefd te kunnen worden, en nu bevond ze zich in een hachelijke situatie, verliefd op twee vrienden. Hoe had ze het ooit zo ver kunnen laten komen? Ja, uiteraard was ze vanaf de eerste seconde dat ze hen in de gym zag, aangetrokken tot die twee knapperds. En hoe meer ze hen leerde kennen, hoe meer ze gevoelens leek te ontwikkelen voor hen allebei. Guillaume was de humoristische babbelaar die altijd wel met een amusant verhaal klaar stond. David was dan weer een stille genieter die met een aantal simpele bewegingen of gebaren haar meteen gerust kan stellen. Twee uitersten en toch ook twee identieke karakters, want beiden zijn ze enorm beschermend, zorgzaam, geïnterresseerd en nog zoveel meer. Haar ideale man zou een samensmelting zijn van Guillaume en David, wetende dat die persoon nergens rondloopt. In gedachten mijmert ze over de twee mannen en hun avances. Beiden toonden ze hun interesse in haar, en hoe gecharmeerd ze ook is, ze heeft er geen idee van hoe ze ooit één van hen zou kunnen afslaan om een relatie met de andere aan te gaan. Het zijn beste vrienden, verdorie nog aan toe, dus al zou ze met één van hen een relatie aangaan, dan zal zo nog steeds met de andere blijven geconfronteerd worden. En het laatste wat ze wil, is tussen hun vriendschap in gaan staan. Ze wordt uit haar gedachten getrokken wanneer ze een bericht binnen hoort komen op haar telefoon.

            Hey schoonheid. Wat doe je?

Guillaume met zijn vlijende woorden weet meteen weer haar wangen tot blozen te brengen, zelf via een simpel bericht. Giechelend neemt ze haar telefoon vast en stuurt ze hem terug dat ze op de sofa wat uitrust van een drukke dag op het werk. Het daaropvolgende half uur vertelt ze over een overbeschermende moeder die met haar puberende zoon mee het uitzendkantoor binnenkwam om te solliciteren voor een vakantiejob. De moeder reageerde op iedere vraag die haar zoon gesteld werd en maakte zich bovendien druk dat ze niet meteen een job aan hem voor konden schotelen. Daarbovenop kwam er een telefoon binnen van één van hun klanten waar ze die ochtend een nieuwe uitzendkracht naartoe hadden gestuurd. Na amper twee uur werken was de uitzendkracht met een herrie vertrokken, en dat nadat hij de voorman eerst de huid vol had gescholden nadat de laatste hem de simpele vraag had gesteld om te helpen bij het laden van een aantal palletten. Op het einde van haar werkdag had ze de nieuwe quota voor volgende maand via mail ontvangen en blijkbaar waren haar bazen op de hoofdzetel ervan overtuigd dat ze beter kon, want haar quota werden verhoogd. Niet dat ze het niet haalbaar zag, want tot op vandaag had ze altijd haar bonussen binnengehaald sinds de eerste maand dat ze voor deze werkgever werkte. Alleen was het er vandaag net even te veel aan. 

            Mag ik je even bellen? Ik wil je stem horen 😉 

Guillaume’s vraag bracht haar meteen van haar stuk. Hij wil mijn stem horen? Wat? Waar? Ik? Met een klein hartje stuurde ze terug.

            Je mag me altijd bellen… 

Amper drie seconden nadat de twee vinkjes blauw kleurden, hoort ze haar telefoon overgaan en zijn naam op het scherm verschijnen.
‘Hey schoonheid.’ Zegt hij zwoel.
‘Hey daar.’ Is alles wat ze momenteel uit weet te brengen.
‘Je bent plots zo stil.’ Klinkt het een aantal tellen later aan de andere kant van de lijn.
‘Ik euh. Ik weet niet.’ Ze hoort hem zachtjes gniffelen in de hoorn. 
‘Ik wil je eens mee uit vragen. Niet voor koffie of zo. Echt uit. Alle toeters en bellen. Jou ophalen aan je voordeur, een etentje, nadien een wandeling ergens en je dan netjes weer thuis afzetten, een veelbelovende kus aan je voordeur en hopen dat ik met je mee naar binnen mag. Echt mee uit vragen. Wat zou je zeggen als ik dat deed?’ Tess’ adem stokt in haar keel bij zijn woorden. Haar hoofd tolt, de wereld stopt met draaien en woorden lijken verstopt te zitten achter haar logisch denkvermogen. 
‘Tess?’ Klinkt het, plots angstig. Guillaume had haar stilte niet verwacht.
‘Ik… euh… Ik… Pfff…’ Ze slikt hoorbaar, ademt diep in en uit en bralt het eerste over haar lippen wat er zonder nadenken overheen komt.
‘En David dan?’ Godver. Heb ik dat nu net echt gezegd? Idioot!

‘Hhmm. Ik snap je al.’ Klinkt het zachtjes, begripvol. Voordat Guillaume iets anders kan zeggen, onderbreekt ze hem met een spraakwaterval aan ongecontroleerde woorden.
‘Nee, euh. Zo bedoelde ik het niet. Ik wil niet zeggen, alé ja, ik vind jou leuk, en David, en ik weet niet. Het is lastig. Ik weet niet hoe. Ik wil niemand kwetsen. En dat gaat gebeuren. En wat dan…
‘Tess!’ Roept Guillaume om haar te onderbreken en haar nog meer van een komende ondergang te besparen. Meteen valt ze stil en slikt ze de resterende woorden weg.
‘Tess, lieverd. Wat doe je vanavond?’
‘Euh? Vanavond? Niets. Waarom.’ 
‘Wij zijn over tien minuten bij je.’
‘Tien minuten? Jullie? Wat?’ Haar woorden weerkaatsen tegen de kiestoon, woorden die Guillaume niet meer gehoord heeft. Hij beëindigde het gesprek nog voordat ze haar verbazing kon verwoorden. De daaropvolgende minuten ijsbeert ze door haar woonkamer, gaat ze koffie zetten, klopt ze de kussens van haar sofa op en ijsbeert ze nog wat verder totdat ze bij het horen van haar deurbel bijna tegen haar plafond aan springt van het schrikken. Met grote passen en een klein stemmetje beantwoordt ze de parlofoon?
‘Ja?’
‘Tess. Guillaume en David hier. Mogen we er in?’ 
‘T-tuurlijk.’ Stamelt ze. Voordat Tess het goed en wel beseft, staan zowel David als Guillaume voor haar. De angst in haar ogen, de spanning die door haar ganse lichaam giert, moet duidelijk af te lezen zijn, want beiden houden ze halt zodra ze haar zien staan. Hoewel het altijd Guillaume is die het voortouw neemt en de eerste stappen in iedere conversatie tot nu toe zette, is het dit keer David die voorzichtig op haar toe stapt en zijn kolossale armen teder om haar heen wikkelt. 
‘Het is ok, kleintje. Het is allemaal ok. Er is niets waar jij bang voor moet zijn, absoluut niets.’ Sust hij haar met een zachte, tedere stem. 
‘Kom, laat me je even in de sofa neerzetten. Guillaume haalt wel even een glas water voor je.’ David bukt zich, legt zijn ene arm achter haar knieën en zijn andere arm in haar hals. Met slechts één vlotte beweging houdt hij haar in zijn armen en wandelt hij haar kleine woonkamer in, waar hij haar voorzichtig neerzet. Zelf neemt hij plaats naast haar, met voldoende afstand tussen hen zodat ze zich comfortabel voelt. In haar keuken hoort ze hoe Guillaume een paar kasten opent en weer sluit tot hij de kast met haar glazen vindt. In de koelkast neemt hij haar fles water en even later staat hij ook in haar woonkamer met een leeg glas en een frisse fles. Hij vult het glas, zet het neer op haar salontafel voor haar en neemt plaats op een stoel even verder. Hij wil eveneens een veilige afstand tussen hen waarborgen. 

‘Het spijt me als ik je overvallen heb tijdens ons telefoongesprek zonet. Dat was absoluut niet mijn bedoeling.’ Begint Guillaume zacht en voorzichtig te vertellen. 
‘Jij bent een ongelooflijk prachtige dame, Tess. En dan bedoel ik absoluut niet alleen jouw uiterlijk. Hoe knap je ook bent vanbuiten, de schoonheid vanbinnen is tienduizend keer sterker. Jij bent een stralend zonlicht, een frisse bloemenweide op een zomerse dag. Sinds ik jou ken, zijn mijn dagen zoveel mooier.’ Hij kijkt even naar David, die hem bemoedigend toeknikt, voordat hij verder gaat.
‘Er is iets wat David en ik je moeten vertellen. Iets wat je van ons nog niet weet. We lopen er ook niet zomaar mee te koop. Als je nadien nooit nog iets van ons wil horen, dan begrijpen we dat en dan zullen we dat respecteren. Ongeacht hoeveel pijn ons dat zou doen. We zullen jouw mening en jouw wensen altijd respecteren, want die komen voor ons op de eerste plaats. Begrijp je dat?’ Verlegen en nog steeds een beetje geschrokken, knikt Tess. 
‘Zeg het ons, Tess. Lieverd, je moet vanaf nu alles met woorden duidelijk maken, zodat we absoluut zeker weten wat jij bedoelt. Begrijp je dat David en ik jou iets willen vertellen en begrijp je dat we jouw mening zullen respecteren?’ Haar ogen flitsen van David naar Guillaume en weer terug.
‘Ik… Euh.. Ik begrijp het, ja.’ Knikt ze. ‘Wat? W-Wat willen jullie…’ Met een liefdevol gebaar legt David zijn hand op Tess’ en maant hij haar aan om weer tot rust te komen.
‘Het gaat niet om jou, Tess.’ Verduidelijkt David. ‘Het gaat om Guillaume en mezelf.’ Hij kijkt haar in haar ogen, peilt wanneer hij verder kan gaan.
‘We hebben je al verteld dat Guillaume en ik mekaar al veertien jaar kennen. Wat we je nog niet verteld hebben, is dat me mekaar ontmoetten tijdens een munch. Weet je wat dat is?’ Tess haalt haar schouders op en schudt verlegen haar hoofd.
‘Woordjes, Tess.’ Herhaalt Guillaume, zijn toon begripvol en toch ook dwingend. 
‘Euh, nee. Daar heb ik nog nooit van gehoord.’ 
‘Geen probleem. Dat is heel begrijpelijk.’ De heren geven haar wat tijd om alles te laten bezinken. Haar ademhaling vertraagt weer en de angst in haar ogen is helemaal verdwenen. 
‘Wat weet je over de BDSM-levensstijl.’ Meteen staat haar gezicht verbaasd. Honderden vragen flitsen tegen een razende snelheid door haar hoofd en haar ogen kunnen niet langer kiezen of ze zich willen focussen op David of op Guillaume.
‘B-BDS-M?’ Ze hakkelt de verschillende letters aarzelend over haar lippen. 
‘Ja, BDSM.’ Bevestigt David haar, zijn stem zachter dan ooit tevoren.
‘Euh. Nie-Niets. Niet veel. Euh. Nee. Gewoon. Uit een paar boeken die ik al eens gelezen heb. Misschien. Maar verder. Euh.’ David wrijft met zijn vinger lieflijk over haar hand om haar ratelen stil te leggen.
‘Je hebt dus al wel eens een boek over het onderwerp gelezen. Mag ik je vragen welke boeken?’ Opgelucht over de vraag, herpakt Tess zich.
‘Ja. Die boeken over vijftig tinten. Ik denk ook een boek van Sylvia Day en Cherise Sinclair. En een reeks van Samantha A. Cole.’ Goedkeurend knikt David haar toe.
‘En wat vind je van die boeken? Van de levensstijl zoals het in die boeken beschreven staat?’ Bedeesd slaat Tess haar ogen neer en kijkt ze naar de vloer.
‘Tess?’ Guillaume’s stem klinkt nog dwingender dan daarnet. Ze kijkt hem aan als een klein, bang hert dat recht in de felle lampen van een aanrijdende truck staart. Het enige wat ze nog kan, is haar schouders ophalen. Guillaume staat recht van zijn stoel en zet de vier passen die hij nodig heeft om de afstand tussen hen te overbruggen. Hij knielt vlak voor haar neer en kijkt haar strak aan.
‘Tess, lieverd. Woordjes. Er is niets waar jij je over moet schamen. Er is niets wat je niet tegen David en mij kan vertellen. Zoals ik al zei, respecteren wij jou, in ieder opzicht. Alles wat je ons vertelt, blijft tussen ons. Dat beloven we je. Wil je alsjeblief op Davids vraag antwoorden?’ Tess slikt hoorbaar en wil opnieuw haar ogen neerslaan. Guillaume legt zijn hand onder haar kin en trekt haar gezicht weer omhoog. 
‘Het is allemaal ok, lieverd. Je kan ons vertrouwen.’ Zegt hij nu zachtjes, bijna fluisterend.
‘Tess, wat vind je van die boeken? Wat vind jij van de BDSM-levensstijl, zoals het in die boeken die je gelezen hebt, beschreven staat?’ Opnieuw slikt ze. Haar borstkas rijst doordat ze diep inademt en de moed verzamelt om haar gevoelens onder woorden te brengen. Beide heren geven haar de tijd die ze nodig heeft.
‘Ik… euh…’ Opnieuw blaast ze haar adem met een lange, diepe zucht uit. ‘Ik weet het niet goed. I-ik kreeg altijd… mja… precies zin als ik… als ik dat las.’ Goedkeurend knikt Guillaume, zijn glimlach liefdevol en zijn hand strijkt even langs haar wang, voordat hij opstaat en weer op zijn stoel gaat zitten.
‘Dank je wel om dat met ons te delen, lieve Tess.’

Zenuwen gieren door Tess’ lichaam. Haar onderrug trekt van de opbouwende spanning, haar luchtpijp knijpt soms toe en haar bovenlichaam staat nat in het zweet. Waar gaat dit allemaal naartoe? Wat willen ze bedoelen? Had ik maar gezwegen aan de telefoon! Ik zal nooit kunnen kiezen tussen deze twee hunken. Helemaal niet na vandaag. Plots wordt haar aandacht weer door David getrokken, die teder met zijn duim over de bovenkant van haar hand streelt.
‘Lieve Tess, Guillaume en ik hebben mekaar veertien jaar geleden ontmoet tijdens een munch. Een munch is een informatie-avond over de BDSM levensstijl. We hadden beiden interesse in de levensstijl en sinds die avond zijn we meteen heel goed bevriend.’ David blijft op een constante, zachte toon praten en haar met puppy-ogen aankijken.
‘Na die avond zijn we samen naar een BDSM-club geweest en sindsdien nemen wij actief deel aan de levensstijl.’ Voorzichtig haalt David zijn hand weg en geeft hij Tess tijd om zijn woorden te verwerken. 
‘We hebben sindsdien geen van beiden een langdurige relatie gehad. Wel hebben we al heel wat fijne contacten gehad met vrouwen binnen de levensstijl. En heel wat van die vrouwen hebben Guillaume en ik gedeeld.’ Opnieuw schieten Tess’ ogen heen en weer tussen Guillaume en David.
‘Ge-gedeeld?’ Vraagt ze verlegen.
‘Gedeeld, inderdaad. Als in een ménage.’ Bevestigd Guillaume met een kleine grijns.
‘Je bedoelt, euh, mja, dat jullie twee, samen, en een vrouw, samen…’ Opnieuw begint Tess als een gek te ratelen en woorden in plaats van zinnen uit te spuwen. Guillaume staat op en komt weer vlak voor haar op zijn knieën zitten. 
‘We bedoelen inderdaad een ménage, David en ik en één vrouw, samen en tegelijk. En ik heb nooit eerder één van die vrouwen horen klagen.’ Zacht gegrinnik klinkt van Davids kant voordat hij zich herpakt haar weer aanspreekt.
‘Ik begrijp dat we je ermee overvallen, lieverd. Maar na je gesprek met Guillaume aan de telefoon, belde hij me op en zei me dat we dringend met je moesten praten.’
‘Schoonheid, ik ga het niet onder stoelen of banken verstoppen en David ook niet. We hebben beiden interesse in jou. En niets zou ons blijer maken dan dat wij jou mogen introduceren in onze levensstijl. Samen. En niet voor één keer. Jij bent een blijver. Als je dat niet wil, dan begrijpen we dat. Dan vertrekken we en dan hoor of zie je ons nooit meer. Dit gesprek heeft nooit plaatsgevonden. We zullen je ongelooflijk hard missen en nog vaak over je dromen. Toch zullen we jouw wens respecteren.’ Guillaume kijkt haar strak aan en streelt liefdevol door haar lange haren.
‘Als je durft toegeven aan je gevoelens voor ons en samen met ons wil kijken wat onze levensstijl jou kan brengen, dan maken we van jou de gelukkigste vrouw die ooit op deze wereldbol heeft rondgelopen. De keuze is aan jou.’ Guillaume haalt zijn hand uit haar haren en merkt hoe haar adem stokt bij het verlies van het contact. 

Niet weggaan. Het is de enige gedachte die Tess nog rest na alle informatie die ze net te verwerken kreeg. Niet weggaan. Woorden schieten haar te kort, haar geest lijkt helemaal leeg. Verlangend naar een aanraking zit ze in haar sofa. David nog steeds naast haar, Guillaume nog steeds knielend voor haar. Wachtend op haar antwoord. 
‘Woordjes, lieve Tess.’ Fluistert Guillaume uitdagend in haar oor. Zodra hij zijn hoofd weg wil trekken van vlak naast het hare, draait ze haar gezicht naar hem toe. Slechts enkele centimeters van mekaar verwijderd, kijkt ze hem smekend aan. Het volgende ogenblik neemt ze het initiatief en buigt naar hem toe. Hun lippen raken mekaar en Guillaume moet alle kracht in zijn lichaam verzamelen om niet toe te geven aan het intense verlangen haar over zijn schouder te gooien en naar haar slaapkamer te brengen. Met veel tegenzin trekt hij zich van haar los en neemt hij een veilige afstand.
‘Woordjes, Tess.’ Dit keer klinkt hij enorm gebiedend en toch boezemt het haar geen angst in. Ze voelt zich veilig. Geborgen. ‘Zonder woorden weten David en ik niet wat je wil. Vertel ons letterlijk wat jij wil.’ Beveelt hij haar met een diepe, duidelijke stem. Een rilling loopt langs haar rug. Anticipatie maakt zich van haar meester. 
‘Ik wil niet dat jullie weg gaan.’ Mompelt ze. ‘ik zou nooit kunnen kiezen tussen jullie. Ik wil jullie allebei.’ Haar gefluister slechts een schim van haar prachtige stem. 
‘Ik ben niet bang bij jullie. Willen jullie mij alsjeblief alles leren over jullie levensstijl.’ Dat laatste was al de aanmoediging die David en Guillaume nodig hadden om hun remmen los te gooien. Op hetzelfde moment staan ze beiden op. David neemt haar handen in de zijne en trekt haar voorzichtig recht uit de sofa. 
‘Waar is je slaapkamer, kleintje?’ Met een enorme blos op haar wangen wijst ze naar de gang.
‘De eerste deur rechts.’ Weet ze nog net luid genoeg uit te brengen. David houdt haar ene hand vast en leidt haar naar haar slaapkamer, op de voet gevolgd door Guillaume;

Guillaume en David zitten op haar bed terwijl Tess voor hen staat. 
‘Doe je kleren voor ons uit, lieverd.’ Gebied Guillaume haar. Verlegen slaat ze haar ogen naar de grond en draait ze cirkels met haar tenen in haar tapijt. David staat meteen op, legt een vinger onder haar kin en trekt haar ogen helemaal naar de zijne toe.
‘Kleintje, als wij je iets vragen, is het aan jou om dat meteen op te volgen. Je kent alle regels nog niet en daar komen we snel genoeg toe. Dit is de eerste en belangrijkste regel. Guillaume heeft je net gevraagd om je uit te kleden. Je hoeft je voor ons niet te schamen. Wij gaan jouw lichaam verafgoden, liefhebben, teisteren en prikkelen. En zelfs wanneer we jou vanbinnen en vanbuiten helemaal kennen, zullen we nog altijd niet genoeg van je hebben. Dus, kleed je nu uit, zodat we je kunnen tonen hoe prachtig jij bent.’ Zodra hij zijn laatste woorden heeft uitgesproken, gaat David weer zitten en blijft hij haar in haar ogen aankijken. Terwijl alles in haar hoofd blijft dreunen, gaan Tess’ handen naar de rits van haar jurk op haar linkse heup. Tergend langzaam ritst ze deze open en laat ze haar schouderbandjes naar beneden vallen. Meteen valt haar jurk in een poel van stof rond haar enkels en staat ze met enkel haar BH en slip voor hen. Ze slikt, verzamelt al haar moed en maakt de sluiting van haar BH los, voordat ze ook deze van haar schouders en borsten laat vallen. Zowel Guillaume en als David blijven haar in haar ogen aankijken. Aangemoedigd door het vertrouwen dat ze haar geven, haakt ze haar duimen onder de rand van haar slip en trekt ze het laatste beetje stof naar beneden. Poedelnaakt staat ze voor deze twee vrienden die zich een weg in haar hart wurmen. Guillaume’s ogen glijden van haar gezicht langs haar hals over haar borsten en buik naar haar benen en weer naar boven, terwijl David haar in de ogen aan blijft kijken.
‘Wauw. Prachtig. Jij bent gewoon een engel op aarde. Hemels mooi.’ Guillaume’s woorden doen haar blozen. Zodra Guillaume zijn ogen weer op de hare vastpint, laat David zijn goedkeurende blik over haar lichaam strelen. Ze hoort hem luid slikken voordat hij weer praat.
‘Gadver, dit wordt moeilijk.’ Vragend kijkt ze hem aan.
‘Jij bent zo verdomde knap. Dat houd ik nooit lang vol.’ Bekent hij met een speelse grijns op zijn gezicht. Meteen staat hij op en komt hij achter haar staan. Hij slaat zijn armen om haar naakte lichaam heen. Guillaume laat zich achteruit op haar bed vallen en David duwt haar zachtjes nog meer naar haar bed toe.
‘Kniel over hem heen en ga net boven zijn gezicht zitten.’ Fluistert hij commanderent in haar oor. Ze plaatst haar knieën langs iedere zijde van Guillaume’s lichaam voordat ze verder over het bed schuift. Zodra ze met haar intiemste lippen boven Guillaume komt, likt hij haar uitdagend, waardoor een sensationele trilling langs heel haar lichaam loopt. David begint speels met haar tepels te draaien en kust haar nek en oorlellen waar Guillaume zijn aanval op haar harde knobbel verder zet. Vlot brengt hij één en daarna twee vingers bij haar naar binnen en beroert hij haar vochtige preut, zijn tong blijft strak haar klit teisteren. Al snel verhoogt haar ademhaling en haar gekreun hult de slaapkamer in een oppeppend geluid. David komt achter haar vandaan en kruipt op het bed, geknield kom hij voor haar zitten. Met een hand in haar nek trekt hij haar naar zich toe en kust haar, haar gesmoorde kreten verdwijnen in zijn keel en zijn tong dueleert met de hare. Zijn handen blijven haar tepels speels bewerken en sturen zo nog meer prikkels naar haar clitoris. Tess voelt hoe haar lichaam zich helemaal overgeeft aan de behendige handen en monden van haar twee hunken en met het laatste beetje verstand dat haar nog rest, weet ze dat ze hen nooit meer kan laten gaan. De warmte in haar klit bouwt verder op en explodeert in een nooit eerder ervaren orgasme. Ze schreeuwt het uit en Guillaume rekt haar ontladen door nog langer te likken en strelen. Wanneer ze voorover valt tegen Davids stevige bovenlichaam, lost ook Guilaume zijn aanval. Teder neemt David haar in zijn armen en helpt haar op haar rug te liggen. Zodra ze van haar roes bekomt en langzaam naar het heden terugkeert, begint ze breed te lachen.
‘Wauw.’ Stamelt ze.
‘Oh lieve schat, wij zijn nog maar net begonnen.’ Gniffelt David verraderlijk, voordat hij haar benen voor zich spreidt, zijn T-shirt over zijn hoofd trekt en met zijn gezicht tussen haar benen verdwijnt. Guillaume, die naast het bed staat, trekt als een volleerd stripper zijn kleding verleidelijk uit, haar blik volgt iedere beweging tussen haar zuchten en kreunen door. Eenmaal zijn stevige erectie in haar gezichtsveld verschijnt, knielt hij op het bed naast haar neer en brengt hij haar mond naar zijn stijve pik.
‘We hebben nog gans de avond, heel de nacht en de rest van ons leven. Lieve Tess, wij zijn nog maar net begonnen.’ Grijnst Guillaume.