Een beetje extra

Met een lichte tegenzin sleurt Anne haar lichaam naar de pilates les. Waarom had ze hier toch ook op toegezegd? Pilates was helemaal haar ding niet. Ze had beter meteen ‘Neen’ gezegd toen haar collega Cindy het had voorgesteld. Was het niet dat Cindy zo overtuigend en enthousiast was geweest. Intussen gingen ze al een vijftal weken naar de lessen en tot op vandaag had het Anne nog niet weten bekoren. De houdingen lukten haar geen van allemaal en haar uithoudingsvermogen werd danig op de proef gesteld. Ze leek bij momenten wel een afgepeigerd zwijn dat hijgend naar het schavot sjokte om eindelijk van z’n lijden te worden verlost. Als ze zich na vandaag niet anders zou voelen, gaat ze het morgen zeker met Cindy bespreken en haar zeggen dat ze toch niet langer zou gaan. Anne parkeert haar wagen op de kleine parking langs het gebouw waar de lessen doorgaan. Een kleine feestzaal waar ze wekelijks terecht kunnen om gezellig in mekaars zweetgeuren te vertoeven in de hoop op die manier zich wat beter in hun vel te voelen en hun lichaam wat strakker te krijgen. Toegegeven, haar lichaam mocht wel wat verbeteringen ondergaan. Het goede leven met Dietrich had duidelijk zijn gevolgen. Ze gingen vaak uit eten, wat uiteraard de nodige rondingen met zich had meegebracht. Een goede tien kilogram wilde ze wel verliezen, al wist ze niet hoe ze dat ooit zou doen. En net dat gewicht en die zachte rondingen waren wat haar grotendeels tegenhielden om haar echtgenoot zijn ultieme droom te schenken. Want waarom het bed delen met een extra vrouw als je alleen maar naar het prachtige lichaam van die vrouw zit te kijken en jezelf er continue mee vergelijkt. Nee, dank je wel, daar was ze momenteel nog niet aan toe. En ja hoor, Dietrich had al verschillende vrouwen aangewezen waarmee hij die trio wel zou willen, en telkens opnieuw waren het prachtige, afgelijnde dames waar Anne meteen een lichte jaloezie op voelde komen om hun mooie lichamen. Als pilates niets wordt, moet ze misschien toch maar eens een aantal andere sporten bekijken om aan haar lichaam te werken, want een trio sprak haar best wel aan. Het tartte al een hele tijd haar verbeelding om het bed te delen met een andere vrouw, om samen haar Dietrich te mogen verwennen en zijn fantasie tot werkelijkheid te brengen. Ze praatte zichzelf wat moed in voordat ze uitstapte, de parking overstak en Cindy begroette met een kus op de wang en een halve knuffel.
‘Zullen we?’ Reageerde Cindy enthousiast op de begroeting. Waar haalde ze dat enthousiasme voor pilates toch vandaan?
‘Natuurlijk. Na jou.’ Anne gebaarde met haar hand dat ze voor mocht gaan. Eenmaal toegekomen in de zaal, spreidden ze hun matjes uit naast mekaar en gingen ze in kleermakerszit klaar zitten. 

De zweetdruppels dropen van Annes rug langs haar ruggengraat naar beneden. Puffend viel ze bijna neer op haar matje na de laatste oefening. Na wat tijd om te bekomen van de intense les, begon ze haar matje op te rollen en weg te stoppen in haar sporttas. Met haar handdoek depte ze haar voorhoofd droog en wreef ze even over haar rug voordat ze ook die weg stak in de tas. Nee hoor, ik niet meer. Ik zeg haar morgen dat het afgelopen is. Dit houd ik toch niet vol. Samen met Cindy wandelde ze in stilte naar buiten. Nog voordat ze de kans hadden om de parking over te steken naar hun auto’s en vaart naar huis te zetten, werden ze aangesproken door een dame die ook de vorige lessen aanwezig had. Haar felrode haren zaten in een hoge paardenstaart bijeengebonden en haar groene ogen stonden vriendelijk.
‘Hey, mijn naam is Babs. Kort voor Babette. Ik heb jullie al een aantal keer gezien in de les. Bevalt het jullie?’ Vroeg ze hen met een zachte, lieve ondertoon in haar stem. 
‘Enorm. Echt. Dat we dit niet eerder hebben gedaan, hé Anne.’ Reageerde Cindy meteen met haar opgewekte stem. 
‘Hhmm.’ Was het enige dat Anne uit kon brengen.
‘Ach, Anne is een beetje moe. Ik ben Cindy, trouwens. Aangenaam.’ Ze stak haar hand uit en Babs schudde haar ter kennismaking.
‘Aangenaam.’ Waarna ze haar aandacht meteen op Anne richtte. ‘Ben je zo moe van de lessen?’
‘Eerlijk? Ik ben uitgeput.’ Zei Anne zachtjes. ‘Ik begrijp niet wat jullie er zo geweldig aan vinden. Ik ben gewoon kapot.’ Babs lachte begrijpend.
‘Oh, ik snap je helemaal. Dat had ik in het begin ook. Ik stond vaak op het punt om het op te geven. En toch, om de een of andere reden stond ik hier iedere week opnieuw. Twee jaar later voel ik me super. Ik zit echt goed in mijn vel, mijn conditie is zoveel beter en ik maak regelmatig nieuwe vrienden.’
‘Jij? Opgeven? Maak me dat niet wijs. Jij hebt een geweldig lichaam. Echt om jaloers op te zijn.’ Anne klonk verlegen en ingetogen.
‘Jij niet dan? Jij hebt niets om je over te schamen hoor. En die conditie, die komt vanzelf wel, dat moet je wat tijd geven.’
‘Ach, het is niet alleen mijn conditie.’ Gaf Anne toe. ‘Het zijn ook de oefeningen. Ik kan er niets van.’
‘Geef dat tijd. Toen ik net begon, kon ik ook geen enkele houding. En het is niet de bedoeling dat je alles perfect uitvoert. De instructrice geeft toch ook tussenvormen, kijk daar naar. Meet jezelf niet met de anderen, die kijken toch niet naar je. We zijn allemaal met onszelf bezig tijdens de les.’
‘Hhmm.’ Aarzelde Anne.
‘Weet je wat, Anne. Ik mag je wel. Zal ik je volgende week bij je thuis oppikken? Dan motiveer ik je om door te zetten en vol te houden. Oordeel pas wanneer je een half jaar verder bent.’
‘Een half jaar?’ Moest ze dit nog zo lang volhouden?
‘Jij beslist. Niets moet, alles kan. Ik steun je sowieso.’ Aarzelend keek ze Cindy aan, die haar bemoedigend terug aankeek. 
‘Ok. Ik wil het wel proberen.’ Ze wisselden hun telefoonnummers uit en spraken af dat ze mekaar de komende dagen berichten zouden sturen. 

Een aantal weken later voelde Anne zich stilaan beter en beter. Babs had haar ook een aantal lekkere recepten bezorgd om gezonder te gaan eten en een hele resem gezonde tussendoortjes doorgestuurd. Sinds Anne met die nieuwe recepten en tussendoortjes was gestart, voelde ze hoe de energie in haar lichaam toenam. De dames ontwikkelden een vriendschap die bestond uit dagelijkse berichten en wekelijks samen met Cindy naar de pilates lessen gaan. Een vriendschap waar Anne meer en meer op gesteld raakte. Ze apprecieerde Babs om haar hulp en steun en was stilaan blij dat ze toch had volgehouden om naar de lessen te blijven gaan. Ze zat met Dietrich in de sofa om te genieten van een glaasje wijn om hun dag door te nemen, toen haar mobiel oplichtte door een ontvangen bericht van Babs.

            Geen idee of je graag wandelt. Anders zin om zondag mee te gaan? 5 km.

Anne liet de woorden even bezinken. Wandelen? Als kind had ze er een hekel aan gehad. Iedere zomer hadden haar ouders een vakantie geboekt naar Oostenrijk, Zwitserland, de Italiaanse bergen in het noorden of het Duitse Zwarte Woud. En wat had ze haar ouders toch verfoeid om die vakanties. Dag in dag uit werd gewandeld. Soms zelfs een tweedaagse met een overnachting in één of ander gammel hutje boven op een berg. Vreselijk was het geweest. Of ze graag wandelt? Niet dus. Of toch niet toen ze jong was. Het was jaren geleden, ze had geen wandelschoenen of iets wat maar in de buurt ervan kwam en ze had er geen idee van of 5 km ver was of niet om een wandeling te maken. Haar leek het een pelgrimstocht om zoveel kilometers te wandelen, gewoon, zomaar. 
‘Waar denk je aan?’ Vroeg Dietrich haar. Ze keek op uit haar gedachten en zag de twinkeling in zijn ogen.
‘Euh. Sorry. Ik had net een bericht van Babs met de vraag of ik graag ga wandelen.’
‘Babs. Dat is die vrouw die je tijdens de pilates lessen ontmoet hebt?’
‘Inderdaad.’ Bevestigde ze.
‘En, ga je graag wandelen? Waarom wil ze dat weten?’
‘Ze vraagt of ik zin heb om zondag mee te gaan wandelen. De volle 5 km.’ Meteen barst Dietrich in een luid lachen. 
‘De volle 5 km, schatje? Wat ben je toch schattig soms.’ Hij kust haar teder op haar mond en kijkt haar liefdevol aan. ‘Zie je het zitten om te gaan wandelen.’ Aarzelend haalt ze haar schouders op.
‘Ik heb er geen idee van.’ 
‘Wat zou het je doen als ik mee ga wandelen? Zou je vriendin Babs dat zien zitten?’ 
‘Geen idee. Ik kan het haar altijd vragen.’ Meteen nam ze haar mobiel en stuurde een bericht met de vraag of ze haar echtgenoot mee mocht nemen om te wandelen. Het was tenslotte voor een zondag, een dag die Dietrich en zij normaal altijd samen doorbrengen. 

            Je bent getrouwd? Dat wist ik niet. Maar hé, natuurlijk mag hij mee.

Ze toonde het bericht aan Dietrich, die meteen reageerde.
‘Dan gaan we zondag dus met z’n drietjes wandelen. Dat wordt gezellig.’ Opnieuw kuste hij haar. 

Drie maanden later stond Anne aan het einde van haar eerste half jaar pilates lessen. Intussen gingen Dietrich en zij bijna wekelijks met Babs wandelen, gezellige momenten die vaak eindigden met een koffie of thee op een terras of in een warm cafeetje dat ze onderweg tegenkwamen. Nu ze terugkeek op de voorbije maanden, was ze meer dan dankbaar dat ze vol had gehouden. Sinds enkele weken keek ze uit om naar de pilates les te gaan en haar vriendschap met Babs wilde ze voor geen geld meer verliezen. Tijdens hun wandelingen praatten ze honderduit over hun werk, hun families en vrienden en over hun dromen. Ze vertelden mekaar over voorbije vakanties en Babs had haar toevertrouwd dat ze een moeilijk huwelijk achter de rug had. De man had haar verschillende keren fysiek aangevallen, tot het haar doordrong dat ze niet langer zo door kon blijven gaan. Het was kort na haar scheiding dat ze met pilates was begonnen om haar leven een nieuwe wending te geven en ze had sindsdien geen nieuwe partner meer gehad. Ze was lichtjes jaloers op de mooie en liefdevolle relatie die Anne en Dietrich deelden en hoopte dat ze dit ook ooit zou vinden. Vanavond had Anne Babs uitgenodigd om bij hen langs te komen. Ze zouden op het terras genieten van het heerlijk warme lenteweer, Dietrich had de barbecue al aangestoken en Anne had een aantal gezonde bijgerechten gemaakt om erbij te eten. Anne en Babs lagen in de zon te genieten op de loungestoelen naast mekaar in het gras, ieder een strawberry daiquiri in de hand. 
‘Zijn jullie altijd zo hecht geweest?’ Vroeg Babs haar.
‘Hoe bedoel je?’ 
‘Jullie zijn echt voor mekaar gemaakt. Jullie vullen mekaar aan, zonder het precies te beseffen. Het is zo mooi om jullie samen bezig te zien. Ik vroeg me af of dit door de jaren heen zo gegroeid is, of dat het altijd zo vlot ging tussen jullie?’
‘Goh, ik weet niet. Ik merk weinig verschil met vroeger. Het klikte echt meteen tussen ons.’
‘Ooit hoop ik dat ook nog te vinden. Al vrees ik ervoor dat het voor mij is weggelegd.’
‘Waarom zou je dat denken. Jij bent echt een prachtvrouw. Vanbinnen en vanbuiten.’
‘Dank je wel.’ Dit keer is het Babs die verlegen reageert. ‘Dat betekent veel voor me dat je dat zegt. Spijtig dat je geen tweelingzus hebt, of Dietrich een tweelingbroer.’ Anne kijkt haar vriendin met een vragende blik aan.
‘Nu verwar je me een beetje.’
‘Sorry.’ Babs gaat een beetje rechter zitten en kijkt haar vriendin met een bange blik aan.
‘Ik hoop dat dit niets aan onze vriendschap verandert. Ik ben echt op je gesteld geraakt. Het zit zo, dat ik jullie beiden enorm aantrekkelijk vind.’ Licht geschokt kijkt Anne naar Babs.
‘Aangetrokken? Tot mij?’ Babs haalt haar schouders op.
‘Ik had je dit misschien veel vroeger moeten vertellen. Ik ben biseksueel.’ Meteen slaat ze haar ogen neer, bang voor de reactie die volgt. 
‘Ow.’ Zegt Anne zachtjes. Ze laat die laatste woorden even tot zich doordringen. ‘Oh. Euh. Sorry, die had ik niet aan zien komen.’ Lacht ze verlegen. 
‘Niet?’
‘Nee. Absoluut niet. En jij voelt je tot mij aangetrokken? Met mijn bolle billen en rollen in mijn zij?’ 
‘Ben je helemaal? Jij hebt geen bolle billen en al helemaal geen rollen in je zij!’ Roept Babs bijna uit. Ze gaat volledig recht zitten en slaat haar benen naar een zijde van haar loungestoel, zodat ze goed tegenover Anne zit. Met een hand streelt ze voorzichtig over Annes billen en zijde. 
‘Jij hebt een prachtig lichaam. Daar mag je terecht trots op zijn en het wat meer tonen. Dietrich heeft recht van spreken als hij je zegt dat je de mooiste vrouw bent.’ Bij die laatste woorden begint Anne duidelijk te blozen. Dietrich, die alles vanop een afstand aanschouwt, ziet hoe de blik in de ogen van zijn vrouw verandert wanneer ze haar vriendin aankijkt. Hoopvol draait hij de stukken vlees om die op de barbecue voor hem liggen te braden.

Na een heerlijke maaltijd geniet het gezelschap bij een glaasje wijn van de ondergaande zon. Eenmaal de nacht donker over het terras valt, wordt het buiten kil en trekken ze naar binnen om hun avond af te sluiten. Anne en Babs zetten zich druk pratend in de sofa, terwijl Dietrich snel de tafel afruimt en de keuken opruimt. Hij zet een fles water op tafel, vergezeld van een klein bordje met wat chocolaatjes. 
‘Als jullie zin hebben in een kop koffie of thee, dan roep je maar.’ De dames knikken terwijl ze honderduit kakelen over een dorpje in Italië waar ze beiden ooit op vakantie zijn geweest. Even later komt Dietrich tussen hen in zitten en legt hij zijn hand op Annes bovenbeen. Meteen merkt hij de verlangende blik in Babs’ ogen op en vraagt hij zich stilletjes af hoe ver hij dit kan en mag drijven? Anne en hij hadden al vaker over een trio gesproken, en wat dat betreft wist hij betreft wat voor haar wel en niet kon. Hij had al verschillende keren gehoord hoe zij het voor ogen zag. Alleen was hij niet zeker of Anne een trio met Babs wel ziet zitten, en dit was niet het moment om het haar rechttoe rechtaan te vragen. Hij besloot even wat afstand te nemen voordat hij hier ter plaatse zou ontploffen. 
‘Sorry dames, ik ga even naar toilet. Ik ben zo terug.’ Zijn ogen kruisten die van Babs terwijl hij opstond en het leek wel alsof ze mekaar begrepen. Of vergiste hij zich? Was dit de alcohol van de voorbije avond die werkte? Hoewel hij toch lang niet zo veel gedronken had. Hooguit drie glazen wijn tijdens het eten en intussen een kop koffie en doorheen de avond verschillende glazen water. 

Babs meende een stil verlangen op te merken in Dietrichs ogen wanneer hij naast Anne kwam zitten en zijn hand op haar been legde en nadien ook wanneer hij opstond en zich even excuseerde. Nu ze weer even alleen was met Anne, besloot ze haar stoute schoenen aan te trekken en het haar op de vrouw af te vragen. Voorzichtig schoof ze een beetje dichterbij en keek ze Anne ernstig aan.
‘Anne, mag ik je eens wat vragen?’
‘Oei, wat ben je zo serieus ineens. Wat is er?’ 
‘Ik euh. Vergeef me als ik me hier vergis. Dat is niet mijn bedoeling. En het is geen truc die ik toe wil passen. Laat ons afspreken, als ik me vergis, dat we nadien doen alsof het nooit gebeurd is en gewoon verder gaan waar we vijf minuten geleden gebleven waren.’
‘Euhm, ok. Zeg maar. Wat scheelt er?’
‘Hebben Dietrich en jij ooit al eens gesproken over euh… over een trio of zo?’ Met alle macht die ze in zich had, forceerde Babs zich om haar ogen op Anne te houden en ze niet naar de grond neer te slaan. Anne bleef even stil en keek haar terug aan met een vragende blik.
‘Waarom wil je dat weten?’
‘Omdat je me daarstraks niet meteen afwees, omdat Dietrich net een vrij veelzeggende blik in zijn ogen had. En misschien omdat ik hoop op iets wat niet kan zijn.’ Zei Babs stil. Dit keer schoof Anne dichterbij en legde ze een hand op Babs’ knie.
‘We hebben er al vaak over gepraat. Alleen, ik weet niet. Ik voel me niet goed genoeg in mijn vel om het te doen. Niet mooi genoeg.’ Ze slikte zwaar en voelde haar maag plots zwaar worden. Met vurige ogen keek Babs haar terug aan. Ze legde een vinger onder Annes kin en duwde haar gezicht weer een beetje omhoog, zodat ze mekaar recht aan konden kijken.
‘Zoals ik daarstraks al zei, ben je een prachtige vrouw. Dat zag ik al meteen toen je de eerste keer de les binnenkwam. Wat ik met jou niet zou willen doen.’ Opnieuw slikte Anne een brok weg, haar zenuwen gierden door haar lichaam. Even bleven ze mekaar aankijken. Toen Anne haar hoofd nog steeds niet wegtrok en haar blik nog steeds niet wegdraaide, bracht Babs haar gezicht langzaam dichterbij tot hun lippen mekaar raakten. Dietrich, die intussen al even in de deuropening stond toe te kijken naar het gesprek tussen de twee vrouwen, zag hoe zijn vrouw de aanraking van hun lippen beantwoorde met een innige zoen. Hoe ze haar hoofd kantelde om Babs toegang te verlenen tot haar mond. Stilletjes kwam hij de woonkamer weer binnen en ging hij terug in de sofa zitten. Hij wist dat zowel Anne als Babs zijn aanwezigheid hadden opgemerkt, ook al ging hun focus enkel naar mekaar uit. 

Babs trok haar lippen van Annes mond los en keek haar met ogen vol lust aan. Ze kantelde haar hoofd en keek recht in Dietrichs verwachtingsvolle blik. 
‘Ik euh… Laat ik jullie even alleen?’ De woorden kwamen hijgend over haar lippen voordat ze Anne weer aankeek.
‘N-Nee.’ Zei Anne zacht. ‘W-wij hebben al… al genoeg gepraat.’ Ze voelde Dietrichs hand over haar rug strelen, die vlak achter haar zat. Voorzichtig draaide ze zich, zodat ze tussen Dietrich en Babs in zat. Hun ogen kruisten en Anne voelde hoe het vuur tussen de twee aanwakkerde. 
‘Het is goed voor mij.’ Reageerde ze zacht, terwijl ze met haar ene hand over Babs’ been streelde, en met haar andere hand over Dietrichs been. Dietrich leunde naar haar toe, drukte een zoen op haar lippen en liet zijn voorhoofd tegen het hare vallen. 
‘Ik hou van jou.’ Mompelde hij zacht.
‘Dat weet ik.’ Beaamde ze. Dietrich loste zijn blik van Anne, leunde verder naar voren en nam Babs met een hand in haar nek. Hij trok de roodharige naar zich toe en kuste haar, terwijl zijn andere hand teder over Annes been bleef strelen. Babs opende gewillig haar mond en hun tongen duelleerden, verkennend en zoekend. Naast hen hoorden ze hoe Anne verlangend en goedkeurend zuchtte. Voorzichtig duwde Babs Dietrich weg. Ze stond op en trok Anne aan haar handen recht. Terwijl ze zo voor Dietrich stonden, zoende ze Anne en verkende haar handen het lichaam van deze prachtige vrouw. Behendig trok ze Annes blouse over haar hoofd, maakte ze haar bh los en zakte haar mond naar Annes weelderige borsten. Sappelend aan haar tepels, bleef ze Annes zij en rug strelen, uitdagend met de rand van haar rok spelend. Uitdagend kwam ze weer rechtop staan en trok ze tergend langzaam de rits van haar jurk los. Ze stroopte de schouderbandjes naar beneden en keek toe hoe Annes blik naar haar borsten werd getrokken.
‘Raak me aan. Streel me. Houd je alsjeblief niet in.’ Ze nam Annes hand bij de pols vast en begeleidde haar, legde haar vingertoppen bovenop haar boezem en liet Anne langzaam wennen aan haar lichaam. Het duurde niet lang voor Annes handen naar achter gleden en ook Babs’ bh losmaakte. 

Dietrich stond recht en liet zich even door beide dames leiden. Terwijl zijn lieve Anne op haar knieën zakte en met haar handen speels over zijn kruis gleed, hem plagend door de stof van zijn broek heen, gleden Babs’ handen over zijn bovenlichaam terwijl haar mond langs zijn nek kuste. Een rilling liep langs zijn ruggengraat, zijn ene hand in Annes haren, zijn andere hand strelend over Babs’ rug. Hij voelde hoe Anne langzaam begon zijn riem en knoopsgat los te maken. Babs liet haar handen onder zijn T-shirt glijden en trok voorzichtig de katoenen stof over zijn hoofd. Ze raakte verstrengeld in een nieuw duel, hun tongen naarstig om mekaar heen draaiend. Zij broek en boxershort stroopten langs zijn benen naar beneden en voorzichtig stapte hij eruit, geholpen door Anne. Haar mond en tong gleden plagend langs zijn knieën en dijen omhoog en zogen aan zijn balzak. Hij loste zijn kus op het moment dat Anne zijn eikel tergend langzaam in haar mond naar binnen zoog en gooide zijn hoofd in zijn nek. Voordat hij de controle volledig zou verliezen, boog hij voorover, kneedde Babs’ borst en zoog en knabbelde hij op haar andere tepel. Een zachte kreun ontsnapte uit haar keel. Met zijn andere hand nog steeds in Annes haar, toomt hij haar ritme in om te voorkomen dat dit alles te snel voorbij zou zijn. Hij trekt haar hoofd naar achteren en laat zich achteruit in de sofa vallen.

‘Dat houd ik niet lang vol, als jullie je allebei zo op mij storten.’ Stamelt hij, terwijl hij hen aankijkt, Anne nog steeds verleidelijk op haar knieën. Bemoedigend knikt hij haar toe.
‘Als je toch al op je knietjes zit, lieverd, waarom verwen je haar dan niet even?’ Haar blik gaat van hem naar Babs, die naakt naast haar staat. Op haar knieën schuifelt ze dichterbij, zet haar handen tegen haar heupen en duwt haar voorzichtig in de sofa. Babs opent haar benen en wacht Annes reactie af. Een verlangende en aarzelende blik maken zich meester van haar ogen.
‘Oh Anne, geloof me, er is absoluut niets wat jij verkeerd kan doen.’ Hijgt Babs zacht. Aangemoedigd door Babs en Dietrich, buigt Anne zich voorover en doet zich tegoed aan Babs’ sappige zone. Ze likt langs haar liesstreek voordat ze uitdagend langs haar klit scheert. Babs grijpt naar haar hoofd en met haar tong ver uitgestoken, likt ze langs het kleine, harde knobbeltje dat parmantig uitsteekt. Een luidere kreun weerklinkt boven haar. Dietrich komt achter haar zitten en streelt haar onderrug, haar billen en schuift langzaam met twee vingers bij haar naar binnen. Kreunend van verlangen, vragend om meer, likt ze Babs en proeft ze hoe haar sappen in haar mond sijpelen. Dietrich drijft zijn tempo op en weet haar telkens te raken waar haar meest intieme plek haar steeds verder de hoogte in jaagt. Gehoorzaam volgt ze zijn ritme en terwijl ze het stijve knobbeltje met haar tong blijft bewerken, schuift ze ook een aantal vingers binnen in de vochtige, vlezige grot voor haar. Babs kreunt steeds luider, zwaar hijgend, smekend om haar verlossing. Een verlossing waar ze zelf ook naar verlangt. Terwijl ze de spanning in zichzelf voelt opbouwen, drijft ze zelf haar tempo op en voelt ze hoe Babs’ wanden om haar vingers verstrakken. Haar eigen bovenbenen verkrampen en geven aan dat haar hoogtepunt niet ver meer verwijderd is. Hijgend en kreunend vliegen beide vrouwen bijna gelijktijdig over hun rand heen. Even later vallen ze uitgeput in een zachte roes. Dietrich staat op en neemt hen allebei in zijn armen. Hij ondersteund zowel Anne als Babs in hun weg naar de slaapkamer, waar ze ieder aan een zijde van hem in een voorlopige slaap vallen.