Charlotte

Met trillende benen stapt Charlotte uit de taxi die halthoudt voor het gigantische kasteel, verborgen tussen bossen en omgeven door een majestueuze tuin. Met ogen als een bang muisje kijkt ze om zich heen. Buiten de taxi en zichzelf is er geen beweging in de omgeving. Achter zich hoort ze hoe de taxichauffeur langzaam weer optrekt en van haar weg rijdt. Haar hart slaat tweehonderd slagen per minuut, haar adem stokt en haar borstkas benauwt. Plots wordt Charlottes aandacht getrokken door een openslaande deur. In de deuropening verschijnt een grote man die zelfs vanop deze afstand ruim boven haar uit torent. Zijn blonde haren zijn kort en zijn blauwe ogen kijken haar meteen vriendelijk aan. Voorzichtig komt hij naar haar toegestapt. Zodra hij op slechts een paar passen voor haar stilstaat, kijkt ze meteen naar de grond en slaat haar handen achter haar rug. Bevend wacht ze op zijn eerste commando.
‘Jij bent vast Charlotte.’ Klinkt zijn stem zacht en uiterst vriendelijk. ‘Ik ben David, de eigenaar van Castle of Kink.’ Ze ziet zijn voeten een aantal passen in haar richting zetten tot hij vlak voor haar blijft staan. Hij legt een vinger onder haar kin en trekt haar blik omhoog totdat ze recht in zijn blauwe kijkers staart.
‘Charlotte, lieverd, ontspan je. Ik ben niet jouw Dom, ik ben hier enkel om je te helpen. Op dit ogenblik staan we niet in een Dom/sub relatie en mag je me als jouw gelijke aanzien. Kom uit je houding en mee naar binnen, dan stel ik je voor aan mijn vrouw Cindy.’ Opgelucht ontsnapt de adem uit haar longen terwijl ze haar armen weer langs haar lichaam laat vallen. De zachtheid in zijn stem geeft haar een geruststellend gevoel waardoor het trillen van haar benen een beetje onder controle komt. Goed om zich heen kijkend, volg ze Meester David het kasteel in. 

In de inkomhal van het kasteel wacht een vrouw het duo op. Zodra ze Charlotte ziet, komt ze met een brede glimlach naar hen toe en steekt ze enthousiast haar hand uit. 
‘Hoi, aangenaam. Ik ben Cindy.’ Zegt ze opgewekt. Meteen voelt Charlotte de warmte van de andere vrouw door haar heen stromen. Haar blik dwaalt door de inkomhal, met een gigantische trap naar de eerste verdieping en verschillende deuren naar andere vertrekken. Na haar laatste relatie had ze zich maandenlang thuis opgesloten. Het enige contact met de buitenwereld had ze gehouden via Facebook. Twee maanden geleden vond ze een Facebook-groep met enkel vrouwen binnen de BDSM levensstijl, een groep waar ze zich eindelijk veilig voelde. Ze maakte contact met een aantal van de leden en nadat ze haar verhaal uiteindelijk in de groep had gedaan, raadde één van de leden haar aan om contact op te nemen met Meester David. Na een aantal mails, nodigde hij haar een aantal dagen geleden uit om hierheen te komen, gepakt en gezakt voor een verblijf van minimaal twee weken. Over de kosten moest ze zich geen zorgen maken, die werden door de zaakvoerders gedekt. Prioriteit van haar verblijf was het verwerken van haar laatste relatie en alle schade die aangericht werd. Nu ze de binnenkant van het kasteel in zich opnam, besloot ze dat ze zich hier wel veilig voelde. Voorlopig dan toch. 

Na een week in het kasteel, voelt Charlotte zich helemaal thuis. Cindy is als een hartsvriendin waarmee ze al haar ganse leven bevriend lijkt. Ook Cindy ervaarde ooit een slechte relatie binnen de levensstijl, en door haar verhaal weet Charlotte zich nog meer te openen naar haar nieuwe vriendin toe. Tijdens de openingsuren van het kasteel blijft ze veilig op haar hotelkamer. Soms staart ze naar buiten en kijkt ze toe hoe sommige gasten zich vermaken in de tuin, andere keren ligt ze doelloos op het bed of zapt ze van het ene televisiekanaal naar het andere. Een zacht geklop op haar kamerdeur trekt haar aandacht. Ze staat op van achter het bureau en opent de deur. 
‘Hey, mag ik binnenkomen?’ Vraagt Cindy, die vanaf het eerste moment Charlottes privacy respecteert en deze kamer als haar eigen kamer aanziet. 
‘Ja hoor, kom maar.’ Ze opent de deur iets verder en laat haar vriendin binnen.
‘Ik zou je iets willen vragen.’ Cindy gaat op het grote bed zitten en slaat op het dekbed naast haar om aan te geven dat Charlotte naast haar kan komen zitten. Eenmaal ze plaatsneemt, neemt Cindy haar twee handen in de hare en kijkt ze Charlotte lief aan. 
‘Je bent hier nu een week. We hebben samen heel wat gebabbeld en zoals je weet heb ik alles uit onze gesprekken ook met Meester David besproken.’ Stilletjes knikt Charlotte.
‘Je bent hier om geholpen te worden en samen met Meester David denk ik dat het tijd is voor de volgende stap.’ Charlotte ademt diep in en blaast voorzichtig alle lucht weer uit haar longen.
‘Welke volgende stap?’ Fluistert ze bijna.
‘Ik wil je vanavond voorstellen aan Meester Vincent. Hij is een vaste klant en ook voordat wij dit kasteel kochten, hadden we vaak goede contacten met hem. Meester Vincent is een zeer zorgzame Dom en ik ben ervan overtuigd dat hij de ideale partner is om jou over jouw trauma heen te helpen.’ Voorzichtig knikt Charlotte.
‘Als… als jullie dat denken, dan… dan zal ik..’ Stamelt Charlotte.
‘Hey.’ Cindy legt een vinger onder Charlottes kin en trekt haar ogen naar de hare. ‘Je doet niets waar jij je niet goed bij voelt. Vanavond wil ik je enkel aan Meester Vincent voorstellen. Vanaf dan ben jij degene die beslist. Wil jij meteen weer naar je kamer komen, dan kom je weer naar hier en dan praten we er morgen over. Wil je even met hem wat eten, of rustig in de tuin wandelen, dat kan allemaal. Jij bent degene die beslist.’ Opnieuw knikt Charlotte, haar ogen weer op de grond gericht. 

Schoorvoetend wandelt Charlotte naast Cindy de trap af en door de inkomhal naar een zijuitgang die meteen op de rand van het terras uitkomt. Op aanraden van haar vriendin draagt ze een lange jurk waar ze zich gemakkelijk in voelt, in tegenstelling tot de clubkledij die de meeste aanwezigen altijd dragen. Het is een uur voor de opening van de club vandaag en Meester Vincent wacht op hen beiden in de rozentuin. De krop in haar keel lijkt te groeien met iedere stap die ze zet. Alsof Cindy de angst in Charlotte aanvoelt, graait ze naar haar hand en verstrengelt hun vingers in mekaar.
‘Het komt goed, echt waar. Geloof me. Meester Vincent is een geweldige Dom. Zelfs als je zo meteen aangeeft dat je liever naar je kamer gaat, zal hij dat begrijpen.’ Moedigt ze Charlotte aan. Ze steken de grote graspartij over naar de rozentuin totdat haar oog op een man valt die rustig op een bankje wacht en de vele bloemen om zich heen aanschouwt. Hij heeft korte, lichtbruine haren en een rustige blik in zijn ogen. Net als Meester David. Wanneer hij de dames hoort naderen, draait hij zijn hoofd in hun richting, toch blijft hij op het bankje zitten. Zodra hij Charlotte aankijkt, vallen haar ogen nederig naar de grond voor zich, bang hem aan te kijken. 
‘Charlotte, dit is Meester Vincent.’ Zegt Cindy. ‘Meester Vincent, Charlotte. Als het voor jullie goed is, dan blijf ik er nog even bij.’ Opgelucht knikt Charlotte.
‘Dank je wel, Cindy. Je bent een schat. En natuurlijk is het goed dat je nog even blijft.’ Zijn stem klinkt als zachte muziek, teder als fluweel.
‘Aangenaam Charlotte.’ Zegt hij zachtjes. ‘Ik ben blij dat ik je mag leren kennen. Blij dat Meester David en Cindy aan mij dachten om jou te mogen helpen.’ 
‘D-dank j-je.’ Stamelt Charlotte. ‘A-aa-aange-naam.’ Doordat haar blik op de grond gericht blijft, ziet ze de zorgelijke blik niet die in Meester Vincents ogen verschijnt. 

‘Ik wil even met je wandelen, als dat goed is voor jou.’ Stelt Meester Vincent voor. 
‘Als jij je daar comfortabel bij voelt, dan kan Cindy ons op een kleine afstand volgen. Zodra er iets niet goed voor je gaat, kan je naar haar toe.’ Stelt hij vriendelijk voor. 
‘O-ok.’ Met haar hoofd zet ze haar toestemming knikkend een beetje kracht bij. Hij staat op van het bankje en komt vlak voor haar staan. Ook hij legt een vinger onder haar kin, voorzichtig, en heft haar gezicht naar het zijne toe.
‘Je mag me aankijken. Graag zelfs. Laat ons gewoon kennismaken. Geen protocollen. Niet nu.’ Alsof er een last van haar schouders valt, lijkt het dat ze plots weer kan ademen. Meester Vincent neemt de opluchting waar voordat hij een hand zachtjes tegen haar onderrug legt en met haar de rozentuin uit wandelt in de richting van het park. Het daaropvolgende anderhalf uur praten ze over haar werk, hobby’s en dromen. Hij rept met geen woord over de levensstijl of haar vorige relatie. Ze komt te weten dat hij als rechercheur bij de federale politie werkt, twee zussen heeft en dat zijn vader drie jaar geleden overleed na een slepende longziekte. Hij blijkt zelfs amper acht kilometer bij haar vandaan te wonen. Op het einde van de wandeling neemt hij afscheid van haar met een zachte kus op haar wang en de belofte dat hij morgen weer voor haar langskomt. 

Twee weken na hun eerste ontmoeting, voelt Charlotte zich sterk genoeg om een volgende stap te nemen met Meester Vincent. Iedere dag kwam hij langs om haar te spreken. Soms maakten ze een wandeling door het park, andere keren nam hij haar mee naar het restaurant om samen gezellig te eten tijdens hun gesprek. De voorbije week ruilde ze haar comfortabele kleding om voor de clubkledij die verwacht werd tijdens de openingsuren. Hoewel Meester David en Cindy haar beiden hadden duidelijk gemaakt dat ze alle begrip hadden voor haar ongemak in een kanten teddy of babydoll, werd ze de voorbije dagen gesterkt door Meester Vincents geduld en respect voor haar waardoor ze de moed vond om haar lingerieschuif te openen. 
‘Daar ben je.’ Meester Vincent komt naar haar toe en legt zijn hand in haar nek terwijl hij teder een kus op haar wang plant. 
‘Dag Meester Vincent.’ Knikt Charlotte verlegen. Vertrouwend op de man die haar al twee weken geruststelt, laat ze haar ogen over zijn ontblote borstkas gaan. Zijn atletische bovenlichaam en gespierde armen doen haar bijna watertanden naar meer. Meer, dat samen met de V onder de rand van zijn lederen broek verdwijnt. Zodra hij merkt dat haar ogen naar de bobbel in zijn broek worden getrokken, verschijnt er een grijns op zijn gezicht. Hij zet een stapje naar haar toe en neemt een collar uit zijn achterzak. Voorzichtig maakt hij de simpele, lederen band om haar nek los voordat hij de nieuwe collar bij haar omdoet en vastmaakt. 
‘Deze heb ik voor je laten maken en vanmiddag opgehaald.’ Zegt hij zachtjes in haar oor. 
‘Hij staat je zoveel mooier dan dit simpele ding.’ Haar handen graaien naar de zilveren band om haar nek, met vooraan een fijne ring en achteraan een slotje, waarvan hij de sleutel in zijn portefeuille stopt. 
‘Jij bent speciaal, Charlotte. En dat wil ik je tonen.’ Hij kust haar opnieuw op haar wang.
‘Zoals je weet, hebben we afgesproken dat vanavond de protocollen wel gelden. Dat wil zeggen dat jij naar de grond kijkt, dat je enkel iemand aan mag spreken na mijn goedkeuring en dat je me ten alle tijden aanspreekt met Meester Vincent, of Meester.’
‘ja, Meester.’ Reageert ze stil. 
‘Wat is je stopwoord, lieverd?’
‘Rood, Meester Vincent.’ Ze ademt diep in en uit.
‘Perfect. Zodra jij je niet goed voelt bij een situatie, een handeling, eender wat, wil ik dat jij je stopwoord gebruikt. Ik zal nooit, maar dan ook nooit, kwaad worden voor het gebruik ervan. Begrijp je dat?’
‘Ja, Meester Vincent.’ 
‘Goed.’ Stelt hij vast. ‘Ben je er klaar voor?’
‘Ik denk het wel, Meester.’ Tevreden neemt hij haar hand in de zijne en loopt met haar naar de discotheek binnen het kasteel.

Charlotte ligt voorovergebogen voor hem, haar enkels en polsen met lederen boeien vastgemaakt aan de zijkant van de bok. Tot zover verloopt de sessie goed. Haar ademhaling is gelijkmatig, haar lichaam ontspannen. Teder streelt hij met de toppen van de zweep langs haar bleke huid. Een siddering loopt langs haar rug, een zacht gekreun ontsnapt haar mond. Tot dusver gaat alles goed. Vincent houdt de zweep de hoogte in en laat ze zachtjes op haar bil landen. Gekreun en zacht gemompel komen uit Charlottes mond. Opnieuw slaat hij haar andere bil, dit keer iets harder. Nog steeds is haar reactie wat hij verwacht. Na de vijfde tik verandert plots haar houding. Schokkend ligt ze over de bok, tranen rollen langs haar wangen en druppen op de grond. Haar handen in witgetrokken vuisten. Meteen gooit Vincent de zweep in de uiterste hoek weg, rent naar de deur die hij meteen opengooit zonder een woord te zeggen en haast zich weer naar Charlotte. Hij knielt voor haar hoofd neer terwijl David naast haar komt staan en zachtjes over haar rug streelt en haar schouders kneedt. Omdat dit hun eerste sessie was, had Vincent aan David gevraagd om buiten de ruimte te wachten in het geval er iets mis zou lopen, en wat was hij nu blij dat hij dat gedaan had. 
‘Sshht.’ Troost hij haar teder, zijn vingers glijden langs haar wangen en vegen de tranen weg;
‘Ik ben hier. Alles is goed. Je bent veilig.’ Zijn handen reiken langs haar schouders over haar armen naar de boeien die haar polsen vasthouden. Op datzelfde moment maakt David de boeien aan haar enkels los. 
‘Ik ben hier, lieverd. Het is ok.’ Probeert hij tot Charlotte door te dringen. Zodra ze losgemaakt is, staat hij op en neemt haar van de bok in zijn armen. David maakt de weg vrij naar de sofa, waar Vincent met Charlotte op zijn schoot plaatsneemt, voordat hij naast het duo gaat zitten en haar voeten begint te masseren. 

‘N-nee. N-niet doen. N-niet slaan. I-ik zal flink zijn. Ik beloof het.’ Stamelt Charlotte angstig uit.
‘Wat is er lieverd. Waar zit je?’ Vincent streelt met zijn hand door haar korte haren terwijl ze haar hoofd heen en weer slaat. Haar ademhaling is opvallend snel en oppervlakkig en het zweet staat letterlijk op haar voorhoofd. 
‘Niet doen. Niet in het kot. Ik… ik wil niet. Nee.’ Duidelijk vast in haar herinnering, proberen Vincent en David haar te kalmeren. Als ervaren Doms weten ze dat ze tijd nodig heeft om haar schok te verwerken. Rustig blijven ze Charlotte strelen, masseren en zachtjes toespreken. Iets later komt Cindy toe met een paar vochtige doeken, een fles fris water en een leeg glas. Geschokt kijkt ze toe hoe Charlotte vastzit en om zich heen probeert te slaan.
‘Alsjeblief, Meester. Ik zal braaf zijn. Ik doe alles wat je vraagt. Nee, nee. Niet… Nee alsjeblief. Niet mijn haren. Alsjeblief.’ De woede die zich in Vincent opbouwt voor het trauma dat Charlotte is aangedaan, probeert hij te onderdrukken door haar de zorgen te geven die ze momenteel nodig heeft. Cindy brengt intussen een warm deken dat ze over Charlottes lichaam heen leggen. David masseert haar voeten en onderbenen terwijl Vincent met een vochtige doek het zweet van haar voorhoofd dept en zachtjes op haar blijft inpraten.
‘Het is ok, lieverd. Je bent veilig. Je bent bij mij, bij Meester Vincent. Ik ben in het kasteel. Meester David en Cindy zijn hier ook. Je bent veilig, lieverd.’ Hoewel de herinnering nog blijft doorwoelen, lijkt Charlotte langzaam te kalmeren. Haar hoofd slaat minder om zich heen, haar armen wringen niet langer tegen de grip die de mannen op haar hebben. 
‘Ik zal braaf zijn.’ Fluistert ze nog. 
‘Dat weet ik, lieverd. Dat weet ik, meisje. Je bent de braafste. De liefste. Ik wil je niet meer laten gaan.’ Fluistert Vincent zachtjes in haar oren. Voorzichtig drukt hij een kus op haar voorhoofd. Charlottes lichaam begint te schokken en tranen rollen uit haar ogen. Langzaam opent ze haar ogen en kijkt ze Vincent bang aan.
’S-Sorry.’ Stamelt ze. 
‘Hey meisje, niks om sorry voor te zeggen. Ik ben hier. Ik ben er voor je.’ Stelt hij haar meteen gerust. Met zijn handpalmen veegt hij haar tranen weg.
‘Ik ben hier voor je, en ik blijf hier voor je.’ Voorzichtig trekt hij haar in een innige omhelzing, voor hij haar wat rechter zet en een glas water laat drinken. 

De daaropvolgende dagen neemt Vincent zijn tijd om Charlotte duidelijk te maken dat zij de touwtjes in handen heeft. Een stopwoord werd haar in haar vorige relatie nooit toegestaan, waardoor ze meer dan eens zwaar werd toegetakeld, ver voorbij haar grenzen en limieten. Hij besloot haar duidelijk te maken hoeveel controle ze had in hun samenzijn, en dit op de meest simpele manieren. Tijdens hun wandelingen door het park, liet hij haar steeds kiezen welk pad ze nemen of welke richting ze uitgingen. Op restaurant gaf hij niet langer toe aan haar vraag wat ze zou eten en liet hij haar volledig zelf kiezen. Vanavond wilde hij een stap verder gaan en haar meenemen buiten de vertrouwde omgeving van het kasteel en het bijhorende domein. Zachtjes klopte hij op de deur van haar hotelkamer, waar ze nog steeds verbleef. Meester David stond erop haar onderdak te bieden tot ze haar verleden voldoende verwerkt had. De deur opende voor Vincent en gehuld in een zomerse, donkergroene jurk stond Charlotte voor hem te schitteren. Als ze gewoon eens zou begrijpen hoe prachtig ze is, zowel vanbinnen als vanbuiten. 
‘Hoi daar.’ Begroette hij haar, wachtend in de deur. ‘Ik heb een voorstel voor vanavond.’
‘Welk voorstel?’ Haar nieuwsgierige blik doet hem deugd.
‘Ik wil je ergens anders mee naartoe nemen, en ik laat de keuze aan jou.’
‘Waar naartoe, dan?’
‘Wel, er speelt een nieuwe film in de bioscoop die goed blijkt te zijn. Of we kunnen naar Suikerrock in Tienen, daar treden vanavond blijkbaar een aantal goede bands op. Of er is een foodtruck festival in Mechelen. Wat denk je?’ Aandachtig houdt hij haar ademhaling en lichaamstaal in de gaten. Tevreden dat haar borstkas rustig op een neer blijft gaan en ze niet verstart na zijn vraag, kijkt hij haar vol verwachting aan.
‘Dan zou ik liefst langs het foodtruck festival gaan, als dat goed is voor jou?’ Vraagt ze hem verlegen met haar blik naar de grond gericht. Geduldig neemt hij haar gezicht tussen zijn handen en richt haar ogen naar de zijne.
‘Alles wat jij kiest, is perfect voor mij. Geen protocollen vanavond, gewoon genieten en blijkbaar veel eten.’ Lacht hij.

Met een gelukzalig gevoel brengt Vincent Charlotte naar de deur van haar hotelkamer. Na een wandeling langs de kaaien van de Schelde in Antwerpen en een gezellige maaltijd op een zomerterras op het Zuid, loopt de avond ten einde. Nooit eerder had hij zo genoten van een eerder normale relatie zoals hij dat de laatste weken deed met Charlotte. Hij wist dat ze een onderdanige sub bleef en eerst haar verleden moest verwerken voor ze zich weer volledig in hun levensstijl kon werpen, en hij zou haar helpen bij iedere stap die ze moest nemen. Hij had eerder al beschadigde subs onder zijn hoede genomen en hen geholpen op de weg van verwerkingen. Dit keer was het anders. Dit keer kon hij zijn gedachten niet langer van haar weghouden. Overal achtervolgde Charlotte hem. Haar heerlijke grijze ogen, haar prachtig gewelfde lichaam en de zachtheid van haar stem met haar vrolijke lach. Hij kon en wilde haar niet uit zijn gedachten zetten. Dit keer wilde hij zijn toegewezen onderdanige niet laten gaan. Eenmaal bij haar deur aangekomen, ontgrendelde ze deze en stond ze meteen in de deuropening. Voordat ze binnenging, draaide Charlotte zich naar hem toe.
‘Dank je wel. Voor alles. Voor je geduld. En voor de gewone dingen, zoals vandaag.’
‘Het zijn de gewone dingen die jou helpen in je verwerking, meisje van me.’ Zegt hij zachtjes. De plotse krop in zijn keel overvalt hem wanneer er een lichte blos op haar wangen komt. 
‘Ik… ik wil je kussen, Charlotte. Mag ik je kussen?’ Vraagt hij haar. Ze knikt enkel met haar hoofd. 
‘Woordjes, lieverd. Ik moet het je horen zeggen. Ik wil zeker zijn dat jij het zeker weet. Ik wil niets doen wat jij niet wil.’
‘Kus me. Alsjeblief.’ Fluistert ze zachtjes, met haar ogen op zijn borstkas gericht. Traag zet hij de twee passen om de afstand tussen hun beiden te overbruggen, voordat hij haar hoofd tussen zijn handen neemt en haar gezicht naar boven toe kantelt. Rustig laat hij zijn hoofd zakken tot vlak voor het hare. Hun lippen slechts millimeters van mekaar verwijderd, laat hij haar hoofd los zodat zij de controle heeft over de situatie. Met een kloppend hart wacht tot ze de laatste afstand overbrugt. Elektriciteit schiet door zijn aderen wanneer haar lippen teder de zijne raken, op zoek naar zijn overname. Hij legt een hand in haar nek en trekt haar dichter naar zich toe terwijl zijn lippen de druk opvoeren en zijn tong toegang vraagt tot haar mond. Wanneer ze die gewillig toestaat, duelleert zijn tong met de hare en proeft hij eindelijk haar zachte smaak. 

In een nieuwe poging om haar verleden af te sluiten, boekte Vincent een speelruimte voor vanavond. Dit keer vroeg hij Cindy en David om de hele sessie bij hen aanwezig te blijven, om op die manier Charlottes reacties beter op te volgen. Na haar limietenlijst voor de honderdste keer te hebben bestudeerd, werkte hij een sessie uit waarvan hij overtuigd was dat ze deze met de nodige hulp beter zou doorstaan. Charlotte staat rechtop, haar armen wijd gespreid aan een houten bar, met haar polsen in lederen boeien aan het einde van de bar. Haar voeten staan uiteen met een spreidbar ertussen die met lederen boeien aan haar enkels is bevestigd. Cindy staat vlak bij Charlotte en houdt nauwkeurig haar reacties in de gaten. Vincent staat achter haar, met een hand streelt hij continue haar rug terwijl zijn andere hand behendig een kaars aansteekt. Een zachte rilling loopt langs Charlottes rug wanneer ze het geluid van de aansteker hoort, gevolgd door het zachte knarsen van de lont. Vincent blijft contact houden met Charlottes huid wanneer hij met de kaars in zijn andere hand rond haar heen loopt. Hij kust haar lippen voordat hij haar zacht en duidelijk aanspreekt.
‘Wat is je stopwoord, meisje.’
‘Rood, Meester Vincent.’ Stamelt ze, het verlangen duidelijk in haar stem.
‘Perfect, lieve schat van me.’ Hij zet een kleine stap achteruit en blijft haar aankijken.
‘Je staat vast, gebonden, en toch houd jij de controle in handen. Begrijp je dat, meisje?’ Ze knikt.
‘Woordjes, lieve schat, woordjes.’ Bewust houdt hij zijn stem zacht en teder.
‘Ja, Meester Vincent. Ik begrijp dat ik de controle houd over de sessie.’ Tevreden glimlacht hij.
‘Ik ga je dadelijk bedruppen met kaarsvet. Is dat wat je wil? Of wil je dat ik stop?’
‘Nee, Meester Vincent. Niet stoppen, alsjeblief. Ik wil dat je doorgaat.’ De grijns op zijn gezicht wordt breder. Hij strekt zijn arm met de kaars uit en laat voorzichtig een druppel kaarsvet op haar schouder vallen. Charlotte ademt diep in, haar lichaam kronkelt zodra het gevoel zich doorzet in haar lichaam. 
‘Vertel, lieverd. Mag ik doorgaan?’ 
‘Ja, Meester Vincent. Alsjeblief.’ Opnieuw strekt hij zijn arm uit, dit keer laat hij drie druppels kaarsvet tussen haar borsten op haar huid vallen. Zachtjes begint Charlotte te kreunen. Vincent knikt naar Cindy voordat hij uit Charlottes gezichtsveld verdwijnt. 
‘Jij houdt haar in de gaten.’ Commandeert hij Cindy.
‘Ja, Meester Vincent.’ Reageert Cindy eerbiedig en zacht. Beetje bij beetje laat hij meer kaarsvet over haar schouder, haar rug, haar billen, haar schouder en haar borsten vallen. Het verlangen in Charlottes ogen is groot. Stilaan tuimelt ze weg in de meest zalige plaats waar ze zich kan bevinden. Wanneer David de flogger aangeeft, zodat Vincent niet uit haar gezichtsveld moet verdwijnen, begint Vincent zachtjes over haar huid te draaien. 
‘Geef me een kleur, meisje van me.’ 
‘G-gr-oen.’ Brengt ze amper over haar lippen, steeds dieper wegzakkend in haar subspace. ‘Ver-domd fluo gr-roen.’ Gerustgesteld dat ze de goede richting uitgaat, loopt hij weer langs haar heen en warmt haar huid overal op. De flogger draait vlot in zijn hand om zijn pols heen, de toppen van de lederen striemen strijken over Charlottes lichaam totdat het rood uitslaat. Wanneer hij weer voor haar staat, is haar blik op oneindig gericht met een hemelse glimlach over haar gezicht. Met zijn beide handen streelt hij langs haar armen. Een voor een maakt hij haar pols- en enkelboeien los en vangt hij haar lichaam op in zijn armen. Teder draagt hij haar naar het bed dat in de hoek van de ruimte staat. Hij legt haar midden op de matras en knielt naast haar neer, zijn vingers strijken langs haar verhitte huid. 
‘Ik wil jou.’ Fluistert hij in haar oren. ‘Geef me een kleur, lieve schat van me.’
‘Groen.’ Haar stem nauwelijks waarneembaar. ‘Groen, Meester Vincent. Ik wil jou. Nu. Morgen. Altijd. Alsjeblief. Ik wil jou in me.’ Een gemene grijns maakt zich helemaal van hem meester.
‘Toppen vanaf de bodem? Daar hebben we het later nog eens over. Voorlopig ben ik helemaal in om je vraag in te willigen.’ Hij stroopt zijn lederen broek naar beneden, knielt tussen haar benen neer en dringt voorzichtig bij haar naar binnen. Haar ogen kijken hem diep aan, half weg in subspace, half wachtend op meer. Zodra hij diep in haar zit, streelt hij met zijn vinger langs haar harde knobbel. Charlotte kromt haar rug en grijpt naar de lakens en kussen om haar heen. Haar enkels liggen over Vincents schouder, waardoor hij gemakkelijk aan haar klit kan die hij blijft beroeren terwijl hij in en uit haar stoot, steeds opnieuw. Het duurt slechts luttele seconden voordat ze volledig over haar rand heen vliegt en Vincent met haar meeneemt. Haar schreeuw van bevrediging klinkt als hemelse muziek in zijn oren. Hij kust haar voorhoofd, haar gesloten ogen, haar wangen en haar mond. 

Zodra hij zich uit haar terugtrekt, neemt Vincent zijn Charlotte in zijn armen op zijn schoot. Cindy verlaat de ruimte en David geeft hem een vochtige handdoek zodat hij haar schoon kan maken. Meteen erna wikkelt hij Charlotte in een deken en wiegt haar tegen zijn lichaam heen en weer. Met zijn vingertoppen streelt hij door haar bezwete haren totdat ze stilaan terugkomt uit haar subspace. Teder glimlacht hij haar toe. Hij knikt naar David als teken dat hij het vanaf hier wel onder controle heeft. 
‘Hey daar.’ Fluistert hij zachtjes. Charlotte opent haar ogen en kijkt recht in zijn bruine kijkers die overlopen van liefde en genegenheid.
‘Hhmm.’ Is het enige wat ze uit weet te brengen. Zo blijven ze tien minuten dicht tegen mekaar zitten, genietend van een perfecte sessie.
‘Ik wil je niet laten gaan, Charlotje.’ Fluistert hij in haar oor.
‘Hoe bedoel je?’ Verward kijkt ze Vincent aan.
‘Ons contract zegt dat ik jouw Dom blijf totdat je voldoende hersteld bent. Dat wil ik niet. Ik wil niet laten gaan. Nooit meer.’ Plots hoort ze een lichte angst in zijn stem. 
‘Ik bedoel… als dat is wat jij wil?’ Bang en onzeker kijkt hij haar aan. Voor het eerst neemt ze Vincents gezicht tussen haar handen en trekt hem dichter naar zich toe. Haar voorhoofd raakt het zijne, haar ogen kijken diep en liefdevol naar hem.
‘Ik wil altijd bij jou zijn. Van jou zijn. Niets of niemand anders meer.’ Opgelucht haalt hij weer adem, neemt haar steviger vast en kust haar innig.